    |
Riverside House De cowboys van het Wilde Westen |
   
|
|
Riverside House De cowboys van het Wilde Westen |
|
Mee in de grote "track" van Alan die 10 kalveren vervoert, zijn we onderweg naar ik weet niet waar, maar in goed gezelschap. Alan weet waar hij heen gaat en kent zijn vak als "rancher" goed.
Eigenaar van 2000 acres en 10000 in huur, 1000 stuks vee en 8 paarden, runt hij zijn ranch met gemak, ernst en altijd met een glimlach. Zijn zoon Jim helpt hem, zeer sympathiek en erg sterk, hij bestuurt de andere "big track" waarin tot 50 beesten kunnen worden geladen.
Drie toppen te passeren, licht besneeuwd, komen we aan in het gebied van de goud- en zilvermijnen. Een paar dorpen zoals "Ironside" langs Highway 26, maar veel verlaten huizen, wat een bepaalde charme aan onze reis geeft.
Alan is in alles geïnteresseerd; hij rijdt voorzichtig en legt me uit dat zijn vader in de jaren '40 een "placer mining" heeft gehuurd (plaats gehuurd van de staat door goudzoekers) in Colombia samen met de zus van zijn vrouw. Hij heeft niet echt fortuin gemaakt met het goud, maar tijdens het wassen van de aarde met hydraulische middelen en met de hulp van een honderdtal arbeiders, vond hij een grote hoeveelheid zeldzame munten van de indianen.
Het grootste deel van deze schat bestond uit oorbellen, neusringen en andere juwelen, meestal van puur goud. Nadat de familie Jacobs deze schat onder hun jas over de grens had gebracht, hebben ze hem zorgvuldig bewaard in een kluis en maakt het nu deel uit van het familie-erfgoed.
Een uur rijden, misschien iets langer, en we komen aan in een brede vallei waar aan onze rechterkant een reeks houten omheiningen staat, waarin al zo'n 250 kalveren staan.
Zodra de gele vrachtwagen, met de naam "Riverside Ranch", zijn manoeuvres heeft uitgevoerd, begint het uitladen met een daverend en weerklinkend geluid van hoeven op metalen vloeren. Vervolgens worden de kalveren per vier naar een gang geleid en naar een vreemde handmatige machine waar het kalf vast komt te zitten, om vervolgens twee injecties in de nek te krijgen en een dosis vloeistof in elke neusgat.
Het is nu koud en na een uur naast hen te hebben gestaan, zoek ik ondanks het plezier van hun gezelschap de warmte op in Alan's truck. Een kleine draai aan de contactsleutel en ik vang het lokale radiostation op dat constant countrymuziek speelt. Geen twijfel mogelijk, ik ben niet meer in Frankrijk en zeker niet meer in La Bastide-Puylaurent.
Op de terugweg ga ik mee in de grote truck van Jim, Alan volgt ons op 200 meter afstand. Het begint al donker te worden en we ontwijken op het nippertje een hert dat op het punt stond de besneeuwde weg over te steken. Het interieur van de vrachtwagen is het bekijken waard; erg rustiek met stoelen die een beetje "hard" zijn, een schijnwerper die met de linkerhand boven het portier kan worden bediend, 15 versnellingen, 2 motorremmen, een carkit en natuurlijk de locomotiefhoorn.
Jim rijdt al bijna 10 jaar met vrachtwagens en als de vrachtwagen voor ons ons oppikt op de frequentie 19, is de discussie in volle gang. Hij komt uit Californië om hout op te halen bij de zagerij van Prairie City en is bezorgd over de gladde weg. "Hij rijdt waarschijnlijk nog niet zo lang," zegt Jim, die deze hele regio door en door kent.
De vrachtwagenchauffeur zal morgenochtend zijn lading ophalen en tot die tijd in de achterzijde van zijn cabine slapen, met de motor stationair draaiend voor wat verwarming, aangezien het steeds kouder wordt.
Je hoort in het gesprek het plezier en de motivatie van deze eenzamen op de weg om te praten over allerlei dingen, net zoals cowboys bij het kampvuur deden, een beleefd verhaal vertellen of vragen of hij die en die kent...
Elk jaar in december is er de ontmoeting in Las Vegas, Nevada voor het Rodeo kampioenschap (ik hoop daar ooit bij te zijn). Alan, Jim & Justin nemen actief deel aan de wedstrijden. Justin, de jongste broer (22 jaar) is de kampioen, hij rijdt op de "Broncos" wilde paarden en vangt het kalf dat in de arena wordt losgelaten met een lasso. Veel medailles sieren de muren van het familiehuis.
Riverside Ranch B&B is een oude dorpsschool met een bel die op het eerste gezicht doet denken aan een kapel. Een grote deur en we zijn in een enorme kamer met een hoog plafond, een kleine woonkamer, 2 grote bedden en sanitaire voorzieningen. De decoratie is eenvoudig en smaakvol, een paar foto's van schoolkinderen uit 1934, een klein bureau en ook een kachel uit die tijd midden in de kamer. Geen televisie of telefoon, net zoals vroeger.
Gelegen op ongeveer 6 mijl van Prairie City is de plek rustig, omgeven door bosjes en op 100 meter van de John Day River. De ranch ligt aan de andere kant van de doodlopende weg. Wanneer de activiteiten van de ranch op volle toeren draaien en de natuur ontwaakt, is er geen betere plek om de sfeer van het Westen te beleven.
Judith kwam eind juni 2003 naar L'Etoile met haar collega Linda Harrington, die de "Strawberry Mountain Inn Bed and Breakfast" runt, gelegen op 7 mijl van "Riverside School House B&B".
Twee vrouwen vol energie, open-minded en vooral erg geïnteresseerd in deze nieuwe manier van reizen "de uitwisseling". Ik denk dat ze de Cévennes leuk vonden en Judith spreekt al over een maand terugkomen naar L'Etoile en de omgeving.
Riverside School House B&B, Judith & Alan, Prairie City, Oregon - Kaart 
Oud vakantiehotel met een tuin aan de oevers van de Allier, L'Etoile Gastenhuis bevindt zich in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, de Ardèche en de Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op het kruispunt van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72 en de GR®700 Régordaneweg (St Gilles), GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardèche Gebergte, Margeride. Veel lusroutes voor dagwandelingen en fietstochten. Ideaal voor een ontspannen verblijf.
Copyright©etoile.fr