    |
Op het ritme van L'Etoile
|
   
|
Nauwelijks aangekomen op het station van La Bastide-Puylaurent, word ik verwelkomd door Philippe. Gekleed in een ontspannen stijl komt hij me tegemoet met de warmte en het gemak die hem typeren. Hij heeft even een pauze genomen uit zijn keuken, waar zijn gerechten langzaam staan te pruttelen. Ik stap aan boord en begin het avontuur op het schip "L'Étoile", nog wat onzeker. Ondertussen komen wandelaars, die de Cévennes doorkruisen van onderkomen naar onderkomen, langs het Stevensonpad, de veranda binnen.
Ik vestig me in kamer nummer zeven, voorzien van een klein balkon, en ga vervolgens weer naar beneden via de wenteltrap. Mijn kennis van het huis was tot nu toe beperkt, want het voorgaande jaar had ik alleen mijn kamer bezocht, de grote eetzaal met de gastentafels, een hoek van de keuken (waar ik af en toe wat glazen afruimde en waste) en de ruimte voor het serviesgoed (waar ik vaak de tafel dekte). Philippe is volledig beschikbaar om me zijn grote huis te laten zien, met zijn gebruikelijke grappen tijdens de rondleiding.
De eerste dag observeer ik slechts en doe ik spontaan een paar handelingen in de keuken die uitkijkt op de rivier de Allier. Al snel ontvang ik complimenten. De volgende dag beweeg ik me nog steeds met enige aarzeling door dit uitgestrekte pand terwijl ik de indeling ontdek: de koelcel maakt indruk op me, evenals de deegkneder en de grote bakken voor de afwas. Langzaam maar zeker betovert dit gastenverblijf me, en de grote zaal, die doet denken aan de art-deco-galerij van Salamanca in Spanje, straalt in al haar pracht.
De keuken wordt een vertrouwde en betoverende plek, bijna magisch wanneer Philippe heerlijke gerechten bereidt die aroma's verspreiden die zich vermengen met emoties en een vredige, solide harmonie creëren voor de rest van de avond. Hoe kan ik niet denken aan het beroemde boek van Laura Esquivel, "Como agua para chocolate"? En dan, een maaltijd nuttigen in de keuken geeft het eten een geheel nieuwe smaak en waarde: het kleine stukje zelfgebakken brood net uit de oven, de lepel kwark, de heerlijke zelfgemaakte soep, het vlees met nieuwe aardappelen!
Een andere plek die meteen mijn favoriet is, is het kleine terras aan de tuinzijde, met zijn ijzeren tafel en zwart gelakte stoelen. Ik ontbijt daar graag, in de ochtendbries omringd door het loof van bomen en wilde wijn. Bij L'Étoile herontdekt men de authenticiteit, de schoonheid en de goedheid, het essentiële eigenlijk, dankzij Philippe die, naast het koken, moeiteloos tussen de gastentafels en de gasten navigeert.
Aan het einde van de maaltijd moedigt hij de gasten zelfs aan om mee te helpen met afruimen, want de afwasruimte is voor iedereen toegankelijk. Het is een kunst en een concept dat hij dagelijks probeert te introduceren en te cultiveren. Hij improviseert zelfs af en toe wat melodieën op de piano of zingt, begeleid door zijn gitaar, "Hotel California" of "Winslow Arizona", met een authentiek Amerikaans accent, terwijl de laatste gasten ontspannen in hun stoelen en genieten van een kopje verbena-thee uit Puy-en-Velay. Voor de eerste keer wekt de piano mijn nieuwsgierigheid. Ik kan niet wachten om te leren en Philippe biedt me mijn eerste lessen aan. Wat een avontuur! Ik heb nu mijn weg gevonden op dit fascinerende schip, want dit gebouw heeft een ziel en het voelt er wonderbaarlijk goed.
Mijn verblijf bij L’Étoile werd gekenmerkt door vele minibus-uitstapjes, allemaal even interessant, dankzij het gezelschap van Philippe. We dronken koffie bij Christine in “Villa Les Roches”, een warme Engelse dame die ook een gastenverblijf runt in een prachtig huis nabij Langogne. We bezochten ook Pierre van de Auberge Régordane in La Garde-Guérin, een middeleeuws dorp met uitzicht op de kloven van de Chassezac, en Christian van de Refuge du Moure in Cheylard-l’Évêque. Ik heb warme herinneringen aan het hartelijke welkom van Bertrand en zijn dochter in de kaasboerderij van Thort, gelegen aan de GR®700 Voie Régordane.
Onze uitstapjes naar Le Puy-en-Velay werden verrijkt met een gastronomische pauze in een Marokkaans restaurant, waar de tajine verrukkelijk was, verscholen in een klein voetgangersstraatje in het stadscentrum. We hebben twee keer onze wijnflessen gevuld in Langogne en verse groenten en fruit ingeslagen – een dagelijkse luxe die niet voor iedereen is weggelegd.
Twee uitstapjes blijven in mijn geheugen gegrift: een verfrissende duik in de rivier de Borne in de Ardèche en een bezoek aan de Abdij Notre-Dame-des-Neiges, met een schilderachtige terugweg deels langs de GR®7 en GR®72, waar ik zelfs het raam en het balkon van mijn kleine kamer zag.
Mijn kamer, helemaal bovenin, was een toevluchtsoord van eenvoud en elegantie. 's Nachts bleef ik graag op het balkon zitten en keek ik naar de stille natuur. De gordijnen bleven open, want elke ochtend bood een nieuw schouwspel. Soms werd ik (iets te laat) gewekt door het luiden van de klokken, en vanuit mijn bed begroette ik de natuur die me glimlachend terug begroette, terwijl de rokende schoorsteen aangaf dat Philippe al aan het werk was. Goedemorgen! Een nieuwe dag brak aan bij L'Étoile, altijd gevuld met vreugde en goede humeur. Een enorm dankwoord aan Philippe voor deze onvergetelijke momenten van delen op zijn schip. Ik was geraakt door zijn vriendelijkheid en zorgzaamheid.
Tijdens een uitstapje naar de omgeving van Saint-Laurent-les-Bains, stopte ik bij Elisabeth, een kunstenares gespecialiseerd in houtdraaien, wiens creaties van walnoot, beuk, palissander en esdoorn ware kunstwerken zijn. Mijn tweede wandeling leidde me minder ver, met een geplande stop bij de abdij Notre-Dame-des-Neiges. Ik had ook het genoegen om vriendelijke gasten te ontmoeten: een Duitse familie wiens dochter dicht bij mijn kamer verbleef, een treinmachinist en zijn dochter, een moeder met haar twee zonen, en Sol en haar man.
Zoveel mooie ontmoetingen in zo'n korte tijd! Op de dag van mijn vertrek, ondanks de regen bij L'Étoile, namen we de tijd om samen op het terras te zitten. Afscheid van dit mooie huis, afscheid van de Prins van nauwgezetheid en vakmanschap ! van Colette Louvel
Oud vakantiehotel met een tuin aan de oevers van de Allier, L'Etoile Gastenhuis bevindt zich in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, de Ardèche en de Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op het kruispunt van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72 en de GR®700 Régordaneweg (St Gilles), GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardèche Gebergte, Margeride en talrijke dagtochten in stervorm. Ideaal voor een ontspannen verblijf en wandelingen.
Copyright©etoile.fr