     
|
Cevennen en Causses |
     
|
|
|
Cevennen en Causses |
|
De taal van Oc, een bijzonder geval.
De invasie van de Barbaren (begin 5e eeuw) veroorzaakt de ineenstorting van het Romeinse Rijk. In het zuiden van Frankrijk volgen verschillende invasies. Tussen de 5e en 10e eeuw zijn er de Vandalen, de Visigoten, de Franken en de Saracenen. Dit gewelddadige conflict veroorzaakt niet alleen ongemakken, maar het laat ook verschillende culturen met elkaar mengen. Mensen wachten angstig op het jaar 1000 - ze verwachtten immers het einde van de wereld - maar de zaken verlopen anders. Nieuwe landbouwtechnieken verschijnen, mensen hebben meer geld, de bevolking groeit en het welzijn verbetert. Met het economische welzijn ontwikkelen ook cultuur (poëzie, troubadours, tijdperk van de ridders) en spiritualiteit (uitbreiding van monastieke orden, de Tempeliers, het katharisme, enz.) zich.
Kortom, rond de 12e eeuw verschijnt er een verfijnde cultuur en beschaving in de regio Languedoc. Deze was echter van korte duur. Volgens sommige bronnen werd de achteruitgang aangekondigd door de kruistocht tegen de Albigensen of katharen (1209). Deze achteruitgang verergerde in de 14e eeuw, een duistere periode gekenmerkt door de komst van de pest, talloze oorlogen en hongersnoden.
Een taal is meer dan een middel om te communiceren. Het bepaalt gedeeltelijk onze manier van denken en handelen. Een goede beheersing van de taal en een goed gebruik van de taal geven vaak een grotere cohesie aan een groep mensen. Later is de gesproken taal niet alleen belangrijk, maar ook de geschreven taal. Inderdaad, via deze weg leren we veel over het verleden. Gedurende de vijf eeuwen van Romeinse overheersing was de gebruikelijke taal natuurlijk Latijn. Daarvoor werd nog Gallo-Romeins gebruikt.
In het noorden werd het Latijn snel beïnvloed door Keltische en Gallische elementen. Na de invasie van de Barbaren werd het noorden meer beïnvloed door de Franken. Het zuiden daarentegen onderging meer de invloed van de Romaanse talen en werd beïnvloed door andere culturen. In het noorden van het Centraal Massief sprak men toen de "taal van oïl", terwijl men in het zuiden de "taal van oc" sprak. Van de keten van de Pyreneeën tot de Alpen werd de taal van oc al als autonome taal gesproken in de 10e eeuw. Catalonië, Provence, Gascogna, Limousin, Auvergne en Dauphiné behoorden tot dezelfde invloedssfeer. Het oudste geschreven document in het Occitaans zou het Chanson de Sainte-Foy d'Agen zijn, dat dateert van ongeveer 950. Onder invloed van de troubadours werd de volkstaal verrijkt in de 11e en 12e eeuw. Gedurende deze periode had Languedoc ongeveer 500 troubadours die samen ongeveer 2600 teksten hebben nagelaten.
De taal van Oc, later Occitaans genoemd, was de belangrijkste Europese taal. Occitaans is nauw verwant aan het Latijn, maar heeft duidelijke onderscheidende kenmerken. Corsicaans en Catalaans - beide talen worden vandaag de dag nog steeds gesproken - zijn ook verwant aan de taal van Oc. In de afgelopen decennia is er opnieuw gepleit voor de introductie van Occitaans als geschreven en gesproken taal. Occitaans wordt opnieuw onderwezen aan de Universiteit van Toulouse en er zijn zelfs enkele uitgeverijen in deze regio die werken in het Occitaans uitgeven. In het huidige taalkundige gebruik - ook in de Cévennes - vindt men regelmatig Occitaanse woorden en klanken. Zo is "lou" geen eigennamen, maar de aanduiding van het bepaalde lidwoord "van". Montanha (berg) betekent berg. De "o" wordt uitgesproken als "ou" en de "a" aan het einde van een woord wordt uitgesproken als "o". Fajas is het woord voor beuk en font is een bron. Pradel betekent kleine weide en serre is een gekartelde bergketen. Pailhes is de plaats waar het stro wordt opgeslagen en er zijn nog veel andere dingen. Laten we voor nu herinneren dat er veel Occitaanse woorden en klanken in de dialecten van het zuiden te vinden zijn.
De Cévennes en de causses worden beschouwd als regio's met zeer voordelige prijzen. In een aantal kleine plaatsen vindt u hotels met een gemiddeld comfort, maar bijzonder goedkoop. De echte (en drukke) toeristische infrastructuur bevindt zich in de grote steden, aan de rand van de Cévennes en in de buurt van belangrijke rivieren (Gardon, Tarn, Jonte, enz.). Bijna elke plaats heeft ten minste één restaurant waar u een volledige en smakelijke maaltijd voor weinig geld kunt proeven. De keuken van de Cévennes en de causses is niet gastronomisch spectaculair, maar solide en behoorlijk burgerlijk. Je eet er meestal pure natuurlijke producten. Gerechten bereid met "cepes", een soort grote paddenstoelen, geitenkaas of ronde palardons, en veel soorten salades bereid met stukjes kaas, spek en tomaten zijn bekend. Natuurlijk wordt alles op smaak gebracht met kruiden. De Fransen drinken een "gewone wijn" of een wijn van betere kwaliteit van het land.
De gîtes d'étape zijn geen jeugdherbergen, maar soortgelijke accommodaties, toegankelijk voor iedereen. Ze hebben geen leeftijdsgrens, geen sluitingstijd, maar zijn zeer gastvrij. Ze bevinden zich in de buurt van de GR-paden. Ze hebben een gemeenschappelijke keuken, sanitaire voorzieningen (douches en toiletten) en dekens. Reserveren is niet verplicht, behalve voor groepen. Maar een telefoontje van tevoren kan nooit kwaad. U wordt dan verwacht, maar de bevestiging van uw reservering zal ter plaatse plaatsvinden wanneer u uw rugzak op uw bed hebt neergelegd.
Omdat de gîtes d'étape (niet te verwarren met gîtes ruraux of vakantiehuizen) meestal particuliere initiatieven zijn, is elke gîte anders. De laatste jaren is de accommodatie in gîtes in de Cévennes sterk verbeterd. Vaak vindt men er een open haard en soms een koelkast. Een relais is een primitieve versie van een gîte d'étape. Er is meestal geen douche (maar wel stromend water), de ruimte is beperkt en soms moet men op het stro slapen. In de Cévennes en op de Causses zijn er veel gîtes. Ze bevinden zich op loopafstand van uw wandeling en op sommige plaatsen zijn er zelfs twee of meer. Elk jaar wordt een bijgewerkte lijst gepubliceerd (beschikbaar vanaf juni).
Wildkamperen is niet toegestaan in het nationale park van de Cévennes. Het is echter mogelijk om toestemming te vragen aan een boer of om je tent in de buurt van een gîte d'étape op te zetten. Het moet in gedachten worden gehouden dat de Cévennes een zeer afgelegen regio zijn en dat het zeldzaam is om geïsoleerde huizen of boerderijen te vinden. Het is ook verboden om vuur te maken vanwege het risico op brand. Als je bereid bent om minimumcomfort op te geven, kun je ook in een schuilplaats overnachten. Dit is meestal een oude schuur of een verlaten boerderij. Je moet je eigen slaapzak meenemen.
De Cévennes zijn een bergmassief, een zuidelijke uitbreiding van het Centraal Massief. De hoogste toppen bevinden zich in het noorden, rond de Mont Lozère (1699 m). In de zuidelijke Cévennes is het de Mont Aigoual (1567 m) die de meeste aantrekkingskracht uitoefent. Men spreekt dan ook, voor de duidelijkheid, van de Cévennes van het noorden (Mont Lozère) en de Cévennes van het zuiden (Mont Aigoual). De term Cévennes heeft meerdere betekenissen. Men kan spreken van de bergen van de Cévennes, van het Nationaal Park van de Cévennes (natuurpark) of, in brede zin, van de Cévennes als regio. Administratief gezien behoort 50% van de Cévennes (grofweg, het noordelijke deel) tot het departement Lozère. Veertig procent bevindt zich in het departement Gard (de Cévennes van het zuiden) en nog eens 10% behoort tot de Ardèche.
Sinds 1970 is het centrale deel erkend en beschermd als nationaal park. In dit Nationaal Park van de Cévennes, met een oppervlakte van 91.400 hectare, wonen en werken slechts 600 mensen. Het aangrenzende gebied heeft een oppervlakte van 237.000 hectare en herbergt ongeveer 41.000 mensen. Het is meteen duidelijk dat deze regio zeer dunbevolkt is. De oprichting van een nationaal park houdt in eerste instantie de bescherming van de natuur in.
Daarom worden er strikte overheidsregelingen opgelegd. Zo mogen alleen de inheemse bewoners bloemen, planten of wilde vruchten plukken. Wildkamperen is verboden en het maken van vuur wordt zwaar bestraft. De jacht is ook strenger gereguleerd. Bovendien willen de Franse autoriteiten het karakter van een regio behouden, voornamelijk om de groeiende grondspeculatie te voorkomen. U moet ook niet denken dat u zich in een goed onderhouden stadspark bevindt.
De natuurlijke omstandigheden zijn in de Franse natuurparken onveranderd gebleven, en dat is een goede zaak. Ten westen van de Cévennes zijn er nog steeds de causses. Dit zijn droge plateaus (van 800 tot 1200 meter hoogte) die nauwelijks bedekt zijn met struikgewas of kleine dennen. Schapen weiden op deze droge velden. In de winter waait de wind over de vlaktes, en tijdens de zomermaanden verbrandt de zon de laatste sprieten gras. Men maakt onderscheid tussen de "grote" en "kleine causses", maar dit weerspiegelt slechts de uitgestrektheid van deze plateaus.
De belangrijkste grote causses zijn: de Causse Méjean, de Causse du Larzac (1.400 km²), de Causse du Sauveterre en de Causse Noir (200 km²). Alleen de laatste is min of meer bebost. Deze strenge regels zijn nodig om de kwetsbare natuur van de Cévennes te beschermen. Ze helpen bij het behouden van de biodiversiteit, de landschappen en het cultureel erfgoed van de regio.
Het ruige landschap van de Cévennes wordt gekenmerkt door gekartelde toppen, de "serres" genoemd. U zult dit onmiddellijk opmerken wanneer u dieper het binnenland in trekt. De diep ingesneden kloven worden "valets" genoemd. Tussen de 600 en 900 meter hoogte groeien de kastanjes, algemeen bekend als "châtaigniers".
In de noordelijke Cévennes (rond de Mont Lozère) bestaat de ondergrond uit graniet. In het zuiden verheffen de leisteenvormen zich hoog boven het landschap. Tussen de twee zijn er nog enkele zeldzame kalksteenformaties, voornamelijk in de buurt van belangrijke rivieren.
Bij het Hospitalet en Barre-des-Cévennes vindt men nog enkele "kleine causses", maar ze zijn veel minder droog dan de echte causses. Overal zijn er hooggelegen plateaus, rotsformaties, maar ook bosgebieden. Er zijn belangrijke bosgordels, met name rond de Mont Lozère en de Mont Aigoual, wat een goede zaak is.
Op deze manier kunt u in de schaduw wandelen, beschermd tegen de zonnestralen. Tot ongeveer 1000 meter hoogte zijn er, naast de kastanje (châtaigne), ook de groene eik, de den, de beuk, de berk, enz. Boven de limiet van 1000 meter zijn er de zogenaamde "garrigues", typisch voor heel Zuid-Frankrijk.
De garrigues zijn een vegetatieformatie die wordt gekenmerkt door lage en weelderige struiken, zoals rozemarijn, tijm, lavendel, bonenkruid, enz. Deze planten zijn aangepast aan de droge en warme klimatologische omstandigheden van de regio. De Cévennes zijn een natuurlijke regio van grote schoonheid en diversiteit. Ze herbergen een rijke en gevarieerde flora en fauna, evenals spectaculaire landschappen.
Op de hellingen van de hoogste bergen wordt de vegetatie schaarser. Deze "garrigues" bestaan voornamelijk uit: jeneverbes, heide, buxusstruiken en heide. Zelfs in het binnenland van de Cévennes zijn er enkele opmerkelijke gebieden, waaronder: de Vallée Française, de Montagne de la Vieille Morte, de Montagne du Bouges, de Vallée Borgne, enz. Er is geen tekort aan landschappelijke diversiteit in de Cévennes.
De causses hebben een poreuze ondergrond. Het bestaat uit kalksteen en marne (fijne kalkresten die zijn gemengd met klei). Daarom vindt u in deze gebieden veel grotten, rivieren en ondergrondse gaten. De hooggelegen plateaus worden doorkruist door diep ingesneden rivierbedden. De magere bodem is niet geschikt voor landbouw. U zult er kuddes schapen vinden. Ze produceren wol, vlees en kaas (geitenkaas en Roquefort).
Natuurlijk is dit altijd een kleinschalige benadering. U zult hier geen echte grote boerderijen vinden. De causses worden ook gekenmerkt door "lavognes" of "lavagnes". Dit zijn kunstmatige vijvers die dienen als watertanks voor de dieren. De "sotchs" zijn natuurlijke vijvers met wat groen eromheen. Soms kunnen de kalksteenformaties vreemde en indrukwekkende vormen aannemen. U zult ze vinden nabij de kloven, de door erosie diep ingesneden valleien. De termen causses en Cévennes worden vaak door elkaar gehaald. In brede zin kunnen de bewoners van de causses zich ook Cévenols noemen (dat zijn de bewoners van de Cévennes).
De Cévennes en de Causses zijn een natuurlijke regio van grote schoonheid en diversiteit. Ze herbergen een rijke en gevarieerde flora en fauna, evenals spectaculaire landschappen.
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, Ardèche en Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr