Het Beest van Gévaudan
|
|
Het Beest van Gévaudan |
|
Tussen 1764 en 1767 terroriseerde het Beest van Gévaudan het noorden van het voormalige land Gévaudan, tegenwoordig Lozère. Deze mysterieuze canide was verantwoordelijk voor talrijke dodelijke aanvallen, die tussen de 88 en 124 keer werden geregistreerd. De eerste aanvallen werden gerapporteerd nabij Langogne, voordat ze zich uitbreidden naar andere regio's zoals het zuiden van Auvergne.
In die tijd telde Frankrijk ongeveer 20.000 wolven, maar het drama van Gévaudan viel samen met een behoefte aan sensationeel nieuws in de pers, gekenmerkt door een daling van de verkopen na de Zevenjarige Oorlog. Publicaties zoals de Courrier d'Avignon en La Gazette de France berichtten snel over de zaak, wat leidde tot roddels en de mobilisatie van militairen. Tijdgenoten zagen het Beest soms als een wolf, soms als een exotisch dier of een tovenaar.
Van de vele gedode dieren werden twee caniden bijzonder verdacht van het zijn van het Beest. De eerste, een grote wolf, werd in september 1765 gedood door François Antoine, de draagbaas van Lodewijk XV. Echter, de aanvallen herbegonnen kort daarna. Op 19 juni 1767 doodde Jean Chastel een tweede dier in La Besseyre-Saint-Mary, waarmee de aanvallen eindigden.
De meeste historici wijzen de daden van het Beest toe aan verschillende wolven die antropofagisch zijn geworden. Dit fenomeen, hoewel zeldzaam, is in de geschiedenis verschillende keren waargenomen. Echter, de biologische identiteit van de verantwoordelijke caniden roept nog steeds debatten op, verergerd door controverses over de gevaarlijkheid van Canis lupus en de herintrede van de grijze wolf in Frankrijk.
Sommige essayisten verdedigen het idee van de onschuld van wolven, waarbij ze liever de mens in de schuld schuiven en zich inspireren op de werken van Abel Chevalley en Henri Pourrat, die moorden beschrijven die aan een seriemoordenaar zijn toegeschreven. Echter, er is geen tastbaar bewijs dat een dergelijke criminele betrokkenheid bevestigt.
In Lozère en Haute-Loire vieren verschillende toeristische plaatsen de legende van het Beest van Gévaudan, die talloze fictieve werken heeft geïnspireerd, waaronder drie films die zijn gemaakt in 1967, 2001 en 2002.
In 1763 vond een reeks verontrustende aanvallen plaats in het Dauphiné, die een dier beschreef ter grootte van een zeer grote wolf, met een vachtkleur van gebrand koffie en een staart die langer was dan die van een gewone wolf. Sommige auteurs suggereren dat het mogelijk hetzelfde dier is als dat van Gévaudan.
De eerste aanvallen in Gévaudan werden gerapporteerd in juli 1764, met het eerste officiële slachtoffer, Jeanne Boulet, die werd gedood nabij Langogne. De aanvallen vermenigvuldigden zich, vooral in het Mercoire-bos. Étienne Lafont, syndic van het bisdom Mende, stuurde jagers, maar de aanvallen gingen door. Op 31 december 1764 deed de bisschop van Mende een plechtig beroep tot gebed en boete, bekend als de "mandement van de bisschop van Mende".
Op 12 januari 1765 viel het Beest zeven kinderen aan in Villaret. De kinderen, moedig, stonden tegenover het dier en slaagden erin het terug te dringen. De koning stelde voor de opleiding van Jacques Portefaix, een van de kinderen, te financieren voor zijn moed. De d'Enneval, een jagersfamilie, claimde het exclusieve recht op de jacht en vroeg om de afzetting van kapitein Duhamel. Echter, hun jachten waren ineffectief, en het Beest ging door met aanvallen. Op 8 juni arriveerde François Antoine in Gévaudan om een einde te maken aan het terreurregime van het Beest.
Op 11 augustus volbracht Marie-Jeanne Vallet een memorabele daad door haar lans in de borst van het Beest te planten, dat vluchtte. Op 16 augustus, tijdens een algemene jacht, nam Jean Chastel deel aan een drijfjacht met zijn zonen. Op 29 augustus schoot Rinchard op een dier dat jonge herders in de gaten hield, maar het Beest ontsnapte.
Op 21 september doodde François Antoine een grote wolf nabij de koninklijke abdij van Chazes. Het lichaam werd naar Saugues vervoerd en door een chirurg ontleed, wat bevestigde dat het inderdaad het Beest was. Echter, de aanvallen herbegonnen kort daarna.
Op 19 juni 1767 doodde Jean Chastel een groot dier dat op een wolf leek, wat een einde maakte aan de aanvallen. Het lichaam werd naar het kasteel van Besque vervoerd en tentoongesteld. De aanvallen stopten definitief na dit evenement.
Het Beest van Gévaudan maakte voornamelijk slachtoffers in een gebied dat overeenkomt met de huidige afdeling Lozère, gekenmerkt door zijn valleien en bergen, die grotendeels bedekt zijn met bossen. De statistieken over de slachtoffers variëren, maar officiële documenten melden iets meer dan 80 gedode mensen, met in totaal ongeveer 230 slachtoffers.
De familie Chastel, afkomstig uit La Besseyre-Saint-Mary, is de geschiedenis van het Beest binnengedrongen dankzij Jean Chastel, die het dier in juni 1767 doodde. Hun reputatie is ook aangetast door beschuldigingen tegen hen in romantische verhalen.
Jean Chastel, geboren in 1708 en overleden in 1789, staat bekend onder de bijnaam « de la Masca ». Hij is de vader van negen kinderen en komt regelmatig voor in de parochieregisters als boer, brouwer en herbergier. Zijn broer, Jean-Pierre Chastel, is een ter dood veroordeelde die op de vlucht is.
Jean-François-Charles, graaf van Morangiès, geboren in 1728, werd musketier van de koning op 14-jarige leeftijd. Tijdens de Zevenjarige Oorlog bereikte hij de rang van kolonel en viel op in de strijd in Duitsland. Na meerdere gevangenisstraffen voor schulden werd hij in 1801 vermoord door zijn tweede vrouw.
Jean-Joseph, geboren in 1745, begon geleidelijk de leiding te nemen over de jachten tegen het Beest van Gévaudan in 1765. Hij organiseerde de drijfjacht van 19 juni 1767, tijdens welke Jean Chastel erin slaagde het Beest te doden.
Gabriel-Florent de Choiseul-Beaupré, bisschop van Mende sinds 1723, deed op 31 december 1764 een openbare verklaring waarin hij suggereerde dat het Beest door God was gezonden om de inwoners aan te sporen zich te bekeren van hun zonden. Hij overleed in Mende op 7 juli 1767, achttien dagen na de dood van het Beest. Abt Trocellier, pastoor van Aumont-Aubrac, speelde een actieve rol in de jacht op het Beest, organiseerde talloze drijfjachten en beschreef het dier meerdere keren in zijn correspondentie.
Het Beest van Gévaudan blijft een symbool van terreur en mysterie, een legende die de geesten blijft achtervolgen en de collectieve verbeelding voedt.
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, de Ardèche en de Cévennes in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr