     
|
Een week wandelen in Lozère |
     
|
Op zoek naar informatie over de GR70, het Stevenson's pad waar een vriend me over had verteld, ontdekte ik per toeval een pagina getiteld "Onvergetelijke wandeltocht in de Cévennes" door Gustave Testud. Hij verduidelijkte ook "Wandeling van 6 dagen door de Cévennes". Daarop volgde een meer gedetailleerde en nauwkeurige beschrijving van het parcours.
Na overleg met mijn vrouw, vonden we dit parcours aantrekkelijk en "klaar om te gebruiken", en we besloten deze wandeling te maken zoals het ons werd voorgesteld. Wat een uitstekende beslissing! We hebben een geweldige week doorgebracht, vooral omdat het mooie weer ons de hele week vergezelde. Afwisselende landschappen, adembenemende panorama’s, weelderige vegetatie, gîtes met allemaal "een ziel"…
We arriveerden bij L’Etoile, een groot gastenhuis aan de oever van de Allier. Een warme ontvangsthal die uitkijkt op een brede trap geschilderd in het wit. Een groene veranda waar je kunt zitten om van de laatste zonnestralen voor de maaltijd te genieten. Philippe biedt de keuze tussen slaapzalen en kamers met of zonder privé sanitair, maar wandelaars zoals de gasten geven vaak de voorkeur aan het comfort en de intimiteit van de kamers met uitzicht op het park of de rivier.
De volgende dag maakten we een "opwarmingswandeling" van een tiental kilometers rond het dorp, met een van de vele routes die op de IGN-kaart zijn getekend en gratis worden aangeboden door Philippe, de verantwoordelijke van de gîte. De stralende zon beloofde ons een uitstekende dag. En dat was ook het geval.
We stegen eerst naar de abdij Notre-Dame-des-neiges, een beetje verrast toen we langs de weg een kleine kapel ontdekten die herinnerde aan het feit dat hier, aan het begin van de 20ste eeuw, de vader van Foucault zijn eerste mis had gezegd. Vervolgens, via een kronkelig pad, bereikten we "La croix du Pal", een oude stenen kruis. Op deze plaats zouden de Romeinse legers tijdens de laatste campagne van Julius Caesar zijn gepasseerd. Aan onze rechterkant, op zo'n honderd meter afstand, zagen we ook een verbazingwekkende toren met daarop het beeld van Sint-Laurens.
Vanaf daar volgden we even de GR7 tot aan de Coulet de Pecoyol waar we deze verlieten om richting Rogleton en Laveyrune te gaan. Iets verderop volgden we een pad dat ons naar de top van Espervelouze leidde waar we picknickten. We hadden een uitzonderlijk panoramisch uitzicht over de vallei, met in de verte het dorp La Bastide-Puylaurent. In de namiddag, volgden we een pad langs een hoogspanningslijn, keerden we om om het verbindingspad GR7 en GR72 weer te vinden.
We bereikten rustig Rogleton en volgden daar de GR72 die ons terugbracht naar ons startpunt terwijl we konden genieten van het plezier om de ontelbare wilde bloemen te zien die het parcours sierden.
We waren gerustgesteld over onze conditie en onze uitrusting, en lieten onze auto achter in het park van L'Etoile. Op maandag vertrokken we voor een week van trektochten, volgens de aanwijzingen van Gaston Testud.
Behalve een passage in de ochtend op een kleine geasfalteerde weg die in de herstelling is, bood de GR70 (Stevenson pad) ons een prachtige afwisselende route. De twee mooie dorpjes Chasseradès en Mirandol zijn zeer pittoresk met de verbazingwekkende spoorlijn die zich verstopt in het landschap.
's Avonds, in de gîte van de Alpiers, gerund door een zeer vriendelijke dame van Nederlandse afkomst, hadden we de verrassing alleen maar mensen te treffen die we de avond ervoor in L’Etoile hadden ontmoet. Het is overbodig te zeggen dat tijdens het diner de goede sfeer rond de gezamenlijke tafel heerste, vooral omdat we een uitstekende maaltijd kregen geserveerd.
Op dinsdag gingen we verder op het Stevenson's pad via Le Bleymard. Er waren flinke hoogteverschillen op het programma, maar het was zo aangenaam en de landschappen waren zo afwisselend dat geen enkele inspanning ons bijzonder zwaar viel.
Vanuit de chalet van Mont Lozère tot de top van Finiels, is er een voortdurend panoramisch uitzicht, het is ongelooflijk wat je kunt voelen tijdens het wandelen op deze toppen tussen hemel en aarde.
De afdaling, over een steil en stenig pad, was iets gevaarlijker en deed onze knieën pijn voordat we aan de oever van de Rieussalet stroom kwamen, die we soms rechts, soms links volgden, met enkele acrobatische oversteekplaatsen voordat we de Pont de Montvert bereikten.
De GR passeert binnenin de gemeentegîte, dat is vrij verrassend. Het is meer een opvang. We hadden de gîte, maar geen dekking. Een beetje donker, maar het is goed ingericht. De Pont de Montvert is een mooi dorp dat aan de oever van de rivier ligt. Restaurant, kruidenierswinkel, bakkerij, boekhandel, souvenirs, alle diensten zijn aanwezig en we hebben er niet aan ontbroken om van te profiteren.
Op woensdag namen we afscheid van de wandelaars die de sporen van Stevenson volgden, omdat we de GR70 verlieten om de GR72 te volgen die ons terug zou leiden naar ons startpunt. Van de Pont de Montvert tot het kleine dorpje Merlet, is het pad aangenaam maar de markering is zeer minimaal, de IGN-kaart is dan erg nuttig.
Daarna kwamen we in een gebied met genêts die hoger waren dan wij, maar zeer goed gemarkeerd, voordat we een oude stenen dam bereikten die op de Tarn was gebouwd. Van daar tot de oude Pont du Tarn was het een droomroute die we op zijn waarde hebben weten te waarderen. We bereikten vervolgens het gehucht Bellecoste en, via een goed pad, onze bestemming, het Mas de la Barque waar we, zoals Gaston Testud deed, een pauze van een dag maakten. De gîte van de Commandeur is eigenlijk ook een café-restaurant. De ontvangst was, opnieuw, zeer vriendelijk en van hoge kwaliteit.
In feite was het een pauze, op donderdag maakten we een luswandeling van meer dan twintig kilometers! Maar we hadden onze zware rugzakken niet op onze schouders…
Eerst gingen we naar de top van Mont Cassini. Het was prachtig weer, zelfs warmer dan de voorgaande dagen, met een prachtig 360° uitzicht, een must. Vanaf daar improviseren we met behulp van de kaart en het kompas, maar ook visueel, het uitzicht was zo ver!
Via een klein pad dat langs de "ravijn van de geëvadede" liep, in feite een aangename vallei, omzeilden we de Pic Cassini, daarna gingen we vol zuiden door de weilanden en de rotsachtige hopen om het dorp Bellecoste te bereiken waar we de dag ervoor waren geweest. Daarna gingen we in de richting van Mas Camargue en via een goed pad, gingen we naar de GR7 waar we volgden tot aan de brug over de Tarn waar we picknickten onder de pijnbomen die de rivier omringden.
Na de lunch vervolgden we op de GR7 tot aan het gehucht l’Aubaret. De vegetatie was totaal anders dan die van de ochtend, je zou je in Canada waande tussen de sparren…
Daar sloegen we af op de GR68. Het was erg warm in dit begin van de middag en het pad, gelukkig niet al te lang, langs de geasfalteerde weg, was niet erg aangenaam. We passeerden het dorp "La Vialasse", de paar huisjes van "Pierre Froide" en bereikten de oevers van de Pudissime stroom die we noordwaarts volgden tot aan het Mas la Barque. Geen gemarkeerd pad, alleen het geluid van het water aan onze linkerkant dat als referentie diende. Maar we waren blij eindelijk in het bos te zijn om wat verkoeling te vinden.
Op vrijdag hervatten we onze weg, eerst in de mist en daarna onder een iets bewolkte lucht die we waardeerden in vergelijking met de hitte van de dag ervoor. De GR kronkelde door het bos tot aan de col van Rabusat waar het vanaf daar de lijn van de kam volgde. Heel mooie uitzichten aan beide zijden verfraaid onze voortgang, soms in velden met heide (zuidhellingen), soms in velden met genêts (noordhellingen).
Na de doorgang door de oude stad Villefort, volgden we het meer, gingen we boven de dam waar een sterke wind waaide en, iets verder, arriveerden we bij de oude Romeinse weg, het pad van Régordane dat we niet meer verlieten. Heel mooie uitzichten op het meer, hier en daar, boden zich aan voor ons verwondering.
In de namiddag maakten we een stop om het kleine dorp La Garde Guérin te bezoeken dat prachtig is gerestaureerd in de geest van de Middeleeuwen.
La Garde Guérin is een oud versterkt dorp, prachtig gelegen aan de rand van de GR700 Voie Régordane en boven de Gorges du Chassezac die het met 400 meter domineert.
De reiziger ziet het dorp van ver, gebouwd op bijna 900 meter hoogte, op een plateau van zandsteen, vaak door de winden geplaagd. De basis van het plateau bestaat uit granieten rotsen, waarin de stroom van de Chassezac indrukwekkende kloven heeft gegraven. Het dorp profiteert van een uitzonderlijke ligging en domineert het omliggende landschap. Je hoeft maar naar het Pré de la Tour of het uitzichtpunt over de Gorges du Chassezac te gaan om overtuigd te worden. Je kunt vandaag de dag nog alles rondom zien, en zonder obstakels.
Laten we niet vergeten dat het pad van Régordane de pelgrims naar Saint-Gilles in de Gard leidde; het oude priorij van Prévenchères viel trouwens onder de abdij van Saint-Gilles. De onderhoudskosten van dit ziekenhuis moesten worden gedekt door de verschillende inkomsten van de gemeenschap van de papiers. Aan het eind van de 14de en 15de eeuw, verworven nieuwe families de parieën en vestigden zich in La Garde-Guérin. In de 14de eeuw wisselden de parieën vaak van meesters en de oude pariën, met uitzondering van een zeer klein aantal, eindigden door verdwijnen. Er bleven nog maar enkele leden over.
De zaterdag was zeker onze kortste wandeling, slechts 15 tot 16 km, maar zeer aangenaam. De zon was terug en het pad kronkelde tussen een overvloed aan bloemen. Op de rotsen van het Régordane pad dat we rond Thort terugvonden, waren de sporen van de wielen van de Romeinse wagens verbazingwekkend goed in de steen gemarkeerd.
Kort na onze maaltijd verduisterde de lucht en uit voorzorg haalden we onze regenkleding (de eerste keer sinds onze vertrek) tevoorschijn die we bovenop onze rugzakken plaatsten. Rond 14.00 uur arriveerden we in La Bastide-Puylaurent en bereikten we de gîte L’Etoile zonder ons te hoeven bedekken. Een half uur later, toen we uit de douche kwamen, hoorden we stortregens die op de bomen in de binnenplaats neervielen, dat was een geluk bij een ongeluk!
Van deze wandelweek houden we alleen maar uitstekende herinneringen: de vriendelijkheid van de ontvangst, de prachtige landschappen die we doorkruisten, de ontmoetingen die we hadden op de paden of in de gîtes… En excuses aan het prachtige hert dat we stoorden terwijl het rustig sliep tussen de genêts boven Bellecoste…
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, de Ardèche en de Cévennes in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr