![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Vakantieherinneringen in Chasseradès |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
De Maurin van Mas had onze accommodatie voorbereid, een volledig vervallen hut waar een oude schoenmaker generaties van kinderen had moeten voorzien van schoenen, zo klein waren de maten van de paren die onder het stof van de slecht verlichte schuur waren achtergelaten. Ja, jullie waren daar allemaal om de vrolijke gele en rode micheline te verwachten waarvan we zo traag arriveerden, wij, de "Parijzenaren met kalfshoofden".
Van het ene jaar naar het andere waren jullie trouw op onze afspraak met dezelfde trouw: Gérard Mangin, Lorette en Martine, wiens vader kapper ons een "gecorrigeerde" militaire zomersnit oplegde; de broers Gazeilles en de meisjes Benoit, Lili, Danièle en andere nimois van de Kazerne, de Compagnon Poulou Morel uit Bessèges en zijn vereerde vader met rokende pijpen, Casanova, de altijd gewonde Marseillaan, Annie Brochet altijd glimlachend, Annie en Nadine Exbalin en hun neven, de broers Cali van La Grand-Combe en… Jean Oublie... En jij, Christiane Vincent, mijn oudere zus van toen, weet je dat ik een foto bewaar die onze kikker-safari's vastlegde? Arme amfibieën! We stonden daar in onze laarzen, shirt en grote geruite schort aan de rand van de beek, met onze glibberige prooien in de handen. Vergeet niet, het was die beek die door de weiden van La Parro stroomde om weer kristalhelder in de twee wasplaatsen uit te monden, waar de roddels van het dorp werden verteld. Toen het dorp te veel had gehoord van de roddelaars, zou het uiteindelijk te gronde gaan, bedorven, onder de brug in de ondoordringbare brandnetels. Het kreeg toen de naam Balat, een stinkende rivier waarvan we onze vier poten moesten stoppen wanneer we met volle snelheid van de werkplaats van vader Montil naar het huis van vader Saint Jean daalden.
Vergeet je ook niet die avonden na het diner toen we je grootvader Vincent in de schreeuwen smeerden en scheerden: ondergedompeld in een witte schuim tot aan zijn ogen, hielp hij met zijn lachende gezicht de denkbeeldige messen van onze kartonnen scheerapparaten. Ik heb deze verzameling onvergetelijke beelden en smaken in mijn geheugen bewaard: het plukken van arnica wat ons het muntstuk van de boswachter opleverde, de buiken van wilde kersen in de weiden van Mirandol aan de rand van de Chassezac, de smaak van de cantharellen die werden geplukt in de "boletières" geheime bossen overal aanwezig: Mercoire, hellingen van de Allier, Moure de la Gardille, Chabalerey… de bijna zuurzoete zachtheid van de bosbessen en de frambozen waarvan de gelei de heerlijkheid van onze tussendoortjes was.
In het zomerprogramma was de wandeling die de ouderen organiseerden onder de hoge expertise van de heer Esposito en zoon een klassieker, een echte pelgrimstocht naar Coucoulut door de berg Goulet op te klimmen waar het hoogtepunt het plukken van de wilde artisjok was om het hart bij terugkeer naar huis op te vreten. Geen dag ging voorbij zonder dat ons team een wandeling improviseerde in de pittoreske geografie van onze vakanties.
Net buiten het dorp bood het bos van de kuur ons een uitgebreid ontmoetingsgebied voor onze onvergetelijke voetbal- en rugbywedstrijden. Het is in dit gezegende bos waar we paradoxaal genoeg onze polsen het vaakst hebben verstuikt en onze armen het vaakst hebben gebroken! Iets verderop, bij het passeren van de begraafplaats, openden de dennenbossen van Galtier zich waar kletspraatjesmoeders zich bij de bewaker en zijn twee dochters voegden voor lange middagen… om te kletsen. De goede sfeer was altijd aanwezig tijdens onze wandelingen: in Prat Claux, Chabalier, Mas Méjean, bij de bronnen van de Allier, in de kloven van Chassezac. Ik was bijna vergeten de beroemde boom die op de rivier lag en de kloven overhung: we hadden het de "zwarte panter" gedoopt! Het was het piratenschip waarop onze verbeeldingen vaarden, waarvan we de stam moesten oversteken zonder ons evenwicht te verliezen om onze maten van matroos te verdienen!
Een andere klassieker van de zomer, de pelgrimstocht naar Notre-Dame-des-Neiges van Saint-Laurent-les-Bains nabij La Bastide-Puylaurent, vroom gewijd aan de sneeuwbloem, een sprankelend drankje met verkwikkende eigenschappen dat de dronkenschap onthulde en, indien affiniteiten, de neiging vergemakkelijkte naar de ziel zuster, een onweerstaanbare neiging van de wezens onder het welwillende oog van een God die op deze plek door de cisterciënzers werd gediend.
Discreter en productiever waren onze vangsten van voorntjes in de weiden van de Mas of onze wrede jachten in de dennenbossen, gewapend met de slinger waarvan de vervaardiging een belangrijk deel van onze vrijetijdsbesteding innam. Gingen we zelfs zo ver dat we gebruikte binnenbanden van de tractoren veroverden om onze elastieken stevig vastgebonden aan de hazelaar te snijden, verhard en vervolgens in de oven gebogen?
Chasseradès, zijn bewoners altijd in een goed humeur: Monsieur Bonnet, de boswachter met zijn lichtgrijze ogen die rollen als twee knikkers in een
goedaardig gezicht en zijn twee dochters en twee zonen, Audegade de postbode met Toto, Zeze… en de nabijgelegen boerderij van de Reboul met René, zijn koeienhouder, Pierre en Jean Poudevigne de slager en
de hotelier en Maryse in het café, de tabakswinkelier en Alain, zijn neef uit Saint Gilles, de priester Michel en zijn huismeid… Jean en Michel, de broers Ilpides, Maria en Gaston hun ouders, de vader
Saint Jean, kampioen van petanque, de vader Boisset van het casino met zijn camionette bekleed met helder glanzend hout, die vriendelijk onze koffer vervoerde bij aankomst en vertrek,
zijn vrouw onderwijzeres, Barère, de postbode, Montil de smid, de broers Teyssonier en hun gespierde stieren, Sabatier de sterke man gekapt uit de rots en geknipt als een borstel en zijn vrouw
Henriette, onze zo charmante buurvrouw, hun zonen en dochter.
Vanaf half juli
kwamen de straatjes tot leven met de zingende accent van de zomergasten die voornamelijk uit het land van de cicaden kwamen en de zomer werd steeds warmer. Wat een drukte, wat een kleuren, wat een voorbereidingen
tot het beroemde bal van 15 augustus! Op het plein in de schaduw van de linden dansen de elegante paren valsen en paso doble, waarbij ze bij toeval lichte draperieën onder de draaiende jurken onthulden.
Meer rustiek, kwam zonder waarschuwing de onvermijdelijke Auvergne bourrée met zijn frenetische passen die elke keer dreigden de dansvloer te breken: "per ben lou dansa vive les auvergnats!"
Het loterijspel bracht een noot van terughoudendheid in deze opwindende animatie en markeerde een groot moment van concentratie tot het schreeuw van de "quine!" die de winnaar van de vogel of de hoofdprijs van flessen was. Dan kon de mousse weer vloeien en genereus de gouden focaccia's vergezellen, doordrongen van zoetigheden, genietend met gulzigheid, voordat de traditionele petanque-wedstrijd begon. Georganiseerd door Francis Challier en zijn assistenten, verzamelde dit sportieve evenement in dubbel en driedubbel alles wat het dorp aan bezoekers te bieden had, goede of slechte spelers, beginners of experts in scoren en schieten. Gedurende levendige partijen verplaatsten de partners zich van de ene plaats naar de andere in het dorp om de strijd aan te gaan met nieuwe tegenstanders, tot de finale die werd gespeeld op het grote plein in het licht van de lampen en in een stilte die waardig was voor de hoogste competities. Tussen de schutters die gelukzuchtig waren, stonden de namen van Exbalin en Saint Jean elk jaar op de lijst van kampioenen.
Het evenement had ook
zijn commentatoren en onder de meest sprekenden viel Fernand Claveroli op met zijn vlammende retoriek. Dit is deze grote verteller van verhaaltjes, ster van de avonden tussen vrienden en puur product van de Canebiére,
werd door iedereen erkend als een meester van de galèjade en een meester van de woordspelen: "zeg pecquelet, koopt je moeder je shorts bij Renault? Nee meneer, maar waarom?"
En Fernand herhaalde voor de tiende keer met een grapje: "He pardine, omdat, mijn kleine, Renault in Billancourt!"
Vanaf de dag na 15 augustus was er iets anders aan de hand! We werden gewekt door het gegrom van de varkens wiens geschreeuw tegelijkertijd het geblaat van de lammeren, het geloei van de koeien en het nerveuze klikken van hun belletjes overdekte in deze "bucolico-cacofonische" concerto.
Chasseradès was zeker een nonstop feest en een mythische plek voor onze beginnende ervaringen. De tijd van onze eerste sigaretten, p4 of een blauwe filterplaat die we stiekem rookten. We moesten ze verkrijgen door ofwel een beetje te sparen of de wissel van de boodschappen te vergeten maar vooral het vragende oog van mevrouw de tabakswinkelier onder ogen te zien. Na de trap te zijn opgeklommen die naar haar winkel leidde, duwden we de deur open en het "gling gling" van de bel weerklonk, wat onze schuldige aanwezigheid verried. Mevrouw verscheen en wierp ons een wantrouwende blik toe, zwart alsof het altijd haar weduwenoutfit vol duizend geuren van blonde en bruine tabakken was die haar aanwezigheid omhulden.
Voor jullie, vrienden en vriendinnen van weleer die jezelf in deze evocatie zullen herkennen, was Chasseradès niet de hoogmis van jullie adolescentie? Is het niet het heiligdom gebleven waar de verwarring van jullie eerste emoties weer tot leven komt, waar de opnieuw bloeiende bouquet van herinneringen deze geuren van de jeugd uitstraalt waarvan het geheugen en de genegenheid de onvergetelijke geur hebben behouden? Ik ben er zeker van dat ze allemaal zullen herinneren dat ze hun Lozère-vakanties, wanneer elke juli het magische moment van hun ontmoeten in Chasseradès vernieuwde. D. Ch. Extr. De brieven van de Chasseradès-zomer.
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, Ardèche en Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr