     
|
Μια εβδομάδα πεζοπορίας στο Lozère |
     
|
Σερφάροντας στο διαδίκτυο, αναζητώντας πληροφορίες σχετικά με το GR70 μονοπάτι του Stevenson που μου είχε αναφέρει ένας φίλος, ανακάλυψα τυχαία μια σελίδα με τίτλο "Αξέχαστη πεζοπορία στα Cévennes" από τον Gustave Testud. Επίσης, ήταν ακριβής "Πεζοπορία σε βρόχο 6 ημερών μέσα από τις Cévennes". Ακολούθησε μια πιο λεπτομερής και ακριβής περιγραφή της διαδρομής.
Μετά από κουβέντα με τη σύζυγό μου, θεωρώντας τη διαδρομή ενδιαφέρουσα και "έτοιμη προς χρήση", αποφασίσαμε να κάνουμε αυτήν την πεζοπορία όπως μας προτάθηκε. Ποια εξαιρετική απόφαση! Περάσαμε μια φανταστική εβδομάδα, ειδικά επειδή ο όμορφος καιρός μας συνόδευσε καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Ποικιλόμορφα τοπία, εκπληκτικές θέες, πλούσια βλάστηση, καταλύματα που είχαν όλα "μία ψυχή"...
Φτάσαμε στο L’Etoile, ένα μεγάλο σπίτι φιλοξενίας που βρίσκεται δίπλα στον Allier. Ένα φιλόξενο λόμπι που οδηγεί σε μια ευρεία σκάλα βαμμένη λευκή. Μια καταπράσινη βεράντα όπου μπορείτε να καθίσετε για να απολαύσετε τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου πριν από το γεύμα. Ο Philippe δίνει επιλογή μεταξύ κοιτώνων και δωματίων με ή χωρίς ιδιωτικά μπάνια, αλλά οι πεζοπόροι όπως και οι ένοικοι συχνά προτιμούν την άνεση και την ιδιωτικότητα των δωματίων που βλέπουν στον κήπο ή στον ποταμό.
Από την επόμενη μέρα, κάναμε μια "προθέρμανση" πεζοπορία περίπου δέκα χιλιομέτρων γύρω από το χωριό, ξεκινώντας από μία από τις πολλές διαδρομές χαραγμένες σε χάρτη IGN και προσφερόμενες δωρεάν από τον Philippe, τον υπεύθυνο του καταλύματος. Ο λαμπρός ήλιος μας υποσχέθηκε μια εξαιρετική ημέρα. Και πράγματι, αυτό ήταν το γεγονός.
Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε πρώτα στην αββαεία Notre-Dame-des-neiges, λίγο έκπληκτοι να ανακαλύψουμε στο πλάι του δρόμου μια μικρή εκκλησία που υπενθύμιζε ότι σε αυτά τα μέρη, στις αρχές του 20ού αιώνα, ο πατέρας του Foucault είχε πει την πρώτη του λειτουργία. Στη συνέχεια, μέσω ενός στρογγυλού μονοπατιού, φτάσαμε στην "La croix du Pal", μια παλιά πέτρινη σταυροειδή. Σε αυτό το μέρος, λέγεται ότι πέρασαν οι ρωμαϊκές στρατιές κατά την τελευταία εκστρατεία του Ιούλιου Καίσαρα. Δεξιά μας, σε απόσταση περίπου εκατό μέτρων, είδαμε επίσης έναν εκπληκτικό πύργο που καλύπτεται από το άγαλμα του Αγίου Λαυρεντίου.
Από εκεί, ακολουθήσαμε το GR7 για λίγο μέχρι το Coulet de Pecoyol όπου το εγκαταλείψαμε για να κατευθυνθούμε προς Rogleton και Laveyrune. Λίγο πιο κάτω, ακολουθήσαμε ένα μονοπάτι που μας οδήγησε στην κορυφή του Espervelouze όπου κάναμε πικνίκ. Είχαμε μπροστά μας μια εξαιρετική πανοραμική θέα σε όλη την κοιλάδα, με το χωριό La Bastide-Puylaurent στο βάθος. Το απόγευμα, το μονοπάτι ακολουθώντας την πορεία μιας γραμμής υψηλής τάσης, γυρίσαμε πίσω για να ξαναβρούμε τη σύνδεση GR7 και GR72.
Φτάσαμε ήρεμα στο Rogleton και από εκεί ακολουθήσαμε το GR72 που μας επανέφερε στο σημείο εκκίνησής μας, δίνοντάς μας τη χαρά να περιπλανιόμαστε ανάμεσα στους αμέτρητους αγριολούλουδα που διακοσμούσαν τη διαδρομή του.
Ασφαλείς για την κατάσταση μας και τον εξοπλισμό μας, αφήνοντας το αυτοκίνητό μας στο πάρκο του L'Etoile, τη Δευτέρα φύγαμε για μια εβδομάδα περιπλάνησης ακολουθώντας τις οδηγίες του Gaston Testud.
Εκτός από μια διέλευση το πρωί σε έναν μικρό ασφαλτοστρωμένο δρόμο που βρίσκεται σε επισκευή, το GR70 (μονοπάτι Stevenson) μας προσέφερε μια καταπληκτική και ποικιλόμορφη διαδρομή. Τα δύο όμορφα μικρά χωριά Chasseradès και Mirandol είναι πολύ γραφικά με την εκπληκτική σιδηροδρομική γραμμή που παίζει κρυφτό στο τοπίο.
Το βράδυ, στο πανδοχείο Alpiers που διατηρεί μια πολύ ευγενική Ολλανδή κυρία, είχαμε την έκπληξη να συναντήσουμε μόνο ανθρώπους που είχαμε συναντήσει την προηγούμενη μέρα στο L’Etoile. Έτσι, στο δείπνο, η καλή διάθεση κυριαρχούσε γύρω από το κοινό τραπέζι, περισσότερο λόγω του ότι μας σερβιρίστηκε ένα εξαιρετικό γεύμα.
Την Τρίτη, συνεχίσαμε να ακολουθούμε το μονοπάτι του Stevenson περνώντας από το Le Bleymard. Υπήρχαν καλές υψομετρικές διαφορές στο πρόγραμμα, αλλά ο καιρός ήταν τόσο καλός και οι τοπία τόσο ποικίλα που καμία προσπάθεια δεν φάνηκε εξαιρετική.
Από το σαλέ του Mont Lozère μέχρι την κορυφή του Finiels, υπάρχει μια μόνιμη πανοραμική θέα, είναι απίστευτο ό,τι μπορείς να αισθανθείς περιπλανώμενος σε αυτές τις κορυφές μεταξύ ουρανού και γης.
Η 
κατάβαση, σε ένα απότομο και βραχώδες μονοπάτι, ήταν λίγο πιο επικίνδυνη, έκανε τα γόνατά μας να υποφέρουν πριν μας οδηγήσει στην όχθη του ρέματος Rieussalet, που ακολουθήσαμε εναλλάξ δεξιά και αριστερά, με μερικές ακροβατικές διαβάσεις πριν φτάσουμε στη γέφυρα Montvert.
Το GR περνάει μέσα από το δημοτικό πανδοχείο, είναι αρκετά εκπληκτικό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται περισσότερο για καταφύγιο. Θα έχουμε το πανδοχείο αλλά όχι το φαγητό. Είναι λίγο σκοτεινό, ωστόσο είναι καλά διαμορφωμένο. Η γέφυρα Montvert είναι ένα όμορφο χωριό που χαμογελά δίπλα στον ποταμό. Εστιατόριο, μπακάλικο, φούρνος, βιβλιοπωλείο, σουβενίρ, όλες οι υπηρεσίες είναι παρούσες και δεν χάσαμε την ευκαιρία να τις εκμεταλλευτούμε.
Την Τετάρτη αποχαιρετήσαμε τους πεζοπόρους που ακολουθούν τα ίχνη του Stevenson, καθώς εγκαταλείψαμε το GR70 για να ακολουθήσουμε το GR72 που πρέπει να μας επιστρέψει στο σημείο εκκίνησής μας. Από τη γέφυρα Montvert μέχρι το μικρό χωριό Merlet, το μονοπάτι είναι ευχάριστο αλλά η σήμανση είναι πολύ αστεία, ο χάρτης IGN είναι πολύ χρήσιμος τότε.
Στη συνέχεια περάσαμε σε μια περιοχή με ψηλούς κέδρους που ήταν πολύ καλά σηματοδοτημένη πριν φτάσουμε σε ένα παλιό φράγμα από πέτρες που κατασκευάστηκε στον Tarn. Από εκεί και μέχρι την παλιά γέφυρα του Tarn, είναι μια ονειρεμένη διαδρομή που απολαύσαμε όπως της αξίζει. Στη συνέχεια φτάσαμε στο χωριό Bellecoste και, μέσω ενός καλού δρόμου, φτάσαμε στον προορισμό μας, το Mas de la Barque, όπου, όπως έκανε ο Gaston Testud, κάναμε μια παύση μιας ημέρας. Το πανδοχείο του Commandeur είναι фактически и кафе-рестораном. Η υποδοχή ήταν και πάλι πολύ φιλική και πρώτης ποιότητας.
Στην πραγματικότητα για διακοπή, την Πέμπτη κάναμε μια πεζοπορία γύρου άνω των είκοσι χιλιομέτρων! Αλλά δεν είχαμε τις βαριές τσάντες μας στους ώμους μας...
Πρώτα πήγαμε στην κορυφή του Mont Cassini. Ο καιρός ήταν υπέροχος, ακόμα και πιο ζεστός από τις προηγούμενες ημέρες, μια υπέροχη θέα 360°. Από εκεί, αυτοσχεδιάσαμε με τη βοήθεια του χάρτη και της πυξίδας αλλά και με το μάτι, η θέα ήταν τόσο μακριά!
Μέσω ενός μικρού μονοπατιού που κατέβαινε κατά μήκος του "χαραγμένου ρέματος", στην πραγματικότητα μια ευχάριστη κοιλάδα, περιηγηθήκαμε γύρω από το Pic Cassini, στη συνέχεια πήραμε πλήρως νότια μέσα από τα βοσκοτόπια και τους βράχους για να φτάσουμε στο χωριό Bellecoste όπου είχαμε περάσει την προηγούμενη μέρα. Στη συνέχεια πήραμε την κατεύθυνση προς Mas Camargue και μέσω ενός καλού δρόμου, κατευθυνθήκαμε προς το GR7, το οποίο ακολουθήσαμε μέχρι τη γέφυρα του Tarn, όπου κάναμε πικνίκ κάτω από τις πεύκες που περιβάλλουν τον ποταμό.
Μετά το φαγητό, συνεχίσαμε στο GR7 μέχρι το χωριό Aubaret. Η βλάστηση ήταν εντελώς διαφορετική από εκείνη του πρωινού, θα μπορούσες να πιστέψεις ότι ήσουν στον Καναδά ανάμεσα στις έλατους...
Εκεί, στρίψαμε στο GR68. Έκανε πολύ ζέστη αυτή την αρχή της απογευματινής και η διαδρομή, ευτυχώς όχι πολύ μακριά, σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο, δεν ήταν πολύ ευχάριστη. Περάσαμε το χωριό "La Vialasse", τα λίγα σπίτια του "Pierre Froide" και φτάσαμε στις όχθες του ρέματος Pudissime, το οποίο ανεβήκαμε βόρεια μέχρι το Mas la Barque. Κανένα σηματοδοτημένο μονοπάτι, απλώς ο ήχος του νερού στα αριστερά μας που μας χρησίμευε ως σημάδι. Αλλά ήμασταν ευτυχισμένοι που ήμασταν επιτέλους σε δασωτό έδαφος για να βρούμε λίγο δροσιά.
Την Παρασκευή, ξαναπήραμε το δρόμο μας, πρώτα στη θολούρα και στη συνέχεια υπό έναν λίγο συννεφιασμένο ουρανό που εκτιμήσαμε σε σχέση με τη ζέστη της προηγούμενης ημέρας. Το GR διέσχισε το δάσος μέχρι το πέρασμα του Rabusat όπου από εκεί και πέρα ακολουθούσε τη γραμμή της κορυφής. Πολύ όμορφες θέες μας συνόδευσαν κατά την πρόοδό μας, άλλοτε σε χωράφια με ερείκια (νότιες κλίσεις) και άλλοτε σε χωράφια με κέδρους (βόρειες κλίσεις).
Μετά τη διάσχιση της παλιάς πόλης Villefort, περπατήσαμε κατά μήκος της λίμνης, περάσαμε πάνω από το φράγμα όπου φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και, λίγο πιο κάτω, φτάσαμε στην παλιά ρωμαϊκή οδό, το μονοπάτι Régordane που δεν εγκαταλείψαμε πια. Πολύ όμορφες θέες στη λίμνη, εδώ και εκεί, μας προσφέρθηκαν προς θαυμασμό.
Το απόγευμα, κάναμε μια στάση για να επισκεφτούμε το μικρό χωριό La Garde Guérin, που έχει αποκατασταθεί υπέροχα στο πνεύμα του Μεσαίωνα.
Η Garde Guérin είναι ένα παλιό οχυρωμένο χωριό, εξαιρετικά τοποθετημένο στην άκρη του GR700 Voie Régordane και πάνω από τις Gorges du Chassezac που το κυριαρχεί από 400 μέτρα.
Ο ταξιδιώτης βλέπει από μακριά το χωριό, χτισμένο σε περίπου 900 μέτρα υψόμετρο, σε μια πλαγιά από γρανίτη, που συχνά σαρώνεται από τους ανέμους. Η βάση της πλαγιάς είναι φτιαγμένη από γρανιτένιες πέτρες, στις οποίες ο χείμαρρος του Chassezac έχει σκάψει εντυπωσιακά φαράγγια. Το χωριό απολαμβάνει μια εξαιρετική τοποθεσία και κυριαρχεί σε όλη τη γύρω περιοχή. Αρκεί, για να το διαπιστώσεις, να επισκεφτείς το Pré de la Tour ή το σημείο θέασης των Gorges du Chassezac. Σήμερα μπορείς να δεις παντού, χωρίς εμπόδια.
Ας θυμηθούμε ότι το μονοπάτι Régordane οδηγούσε τους προσκυνητές στο Saint-Gilles στο Gard; το παλιό μοναστήρι του Prévénchères ανήκε άλλωστε στην αββαεία του Saint-Gilles. Τα έξοδα συντήρησης αυτού του νοσοκομείου έπρεπε να καλυφθούν από τα διάφορα έσοδα της κοινότητας των εγγράφων. Στα τέλη του 14ου και 15ου αιώνα, νέες οικογένειες απέκτησαν παραμεθόριες και εγκαταστάθηκαν στη La Garde Guérin. Στον 14ο αιώνα οι παραμεθόριες άλλαξαν συχνά ιδιοκτήτες και οι παλιοί παραμεθόριοι, εκτός από μια πολύ μικρή εξαίρεση, τελικά εξαφανίστηκαν. Έμειναν μόνο μερικά μέλη.
Το Σάββατο ήταν σίγουρα η πιο σύντομη πεζοπορία μας, μόνο 15 έως 16 χιλιόμετρα, αλλά πολύ ευχάριστη. Ο ήλιος είχε επιστρέψει και το μονοπάτι ελίσσεται ανάμεσα σε μια πληθώρα λουλουδιών στα χωράφια. Στους βράχους του μονοπατιού Régordane που βρήκαμε στα περίχωρα του Θόρτ, τα σημάδια που άφησαν οι τροχοί των ρωμαϊκών αρμάτων ήταν εκπληκτικά καλά χαραγμένα στην πέτρα.
Λίγο μετά το φαγητό μας, ο ουρανός σκοτείνεψε και, προληπτικά, βγάλαμε τα ρούχα βροχής μας (η πρώτη φορά από την αναχώρησή μας) που τα τοποθετήσαμε πάνω από τις τσάντες μας. Στις 14:00 φτάσαμε στη La Bastide-Puylaurent και βρήκαμε το πανδοχείο L’Etoile χωρίς να χρειαστεί να καλυφθούμε. Μισή ώρα αργότερα, βγαίνοντας από το ντους, ακούσαμε καταιγίδες νερού που κατέρχονταν στα δέντρα της αυλής, είχαμε γλιτώσει εξαιρετικά!
Από αυτήν την εβδομάδα πεζοπορίας, κρατάμε μόνο εξαιρετικές αναμνήσεις: την ευγένεια της υποδοχής, τις υπέροχες τοπια που διασχίσαμε, τις συναντήσεις που κάναμε στα μονοπάτια ή στα πανδοχεία... Και συγγνώμη για το πανέμορφο ελάφρι που διαταράξαμε καθώς κοιμόταν ήσυχα στα κέδρα πάνω από τη Bellecoste...
Παλιό ξενοδοχείο παραθερισμού με κήπο στην όχθη του Allier, L'Etoile Ξενώνας βρίσκεται στην La Bastide-Puylaurent ανάμεσα στη Lozère, την Αρντές και τις Σέβεννες στα βουνά του Νότου της Γαλλίας. Στη διασταύρωση των GR®7, GR®70 Δρόμος Stevenson, GR®72, GR®700 Δρόμος Régordane, GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Allier, GRP® Cévenol, Αρντέχως Όρη, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και ημερήσιες εκδρομές με ποδήλατο. Ιδανικό για μια χαλαρωτική και πεζοπορική διαμονή.
Copyright©etoile.fr