Το Θηρίο του Gévaudan

Το Θηρίο του Gévaudan 1 Από το 1764 έως το 1767, το Θηρίο του Gévaudan τρόμαξε το βόρειο τμήμα της παλιάς χώρας του Gévaudan, σήμερα τη Lozère. Αυτό το μυστηριώδες κανίδιο ήταν υπεύθυνο για πολλές θανατηφόρες επιθέσεις, οι οποίες καταγράφηκαν μεταξύ 88 και 124 φορές. Οι πρώτες επιθέσεις αναφέρθηκαν κοντά στην Langogne, πριν επεκταθούν σε άλλες περιοχές όπως η νότια Auvergne.

Το Θηρίο του Gévaudan 2 Την εποχή εκείνη, η Γαλλία είχε περίπου 20.000 λύκους, αλλά η τραγωδία του Gévaudan συμπίπτει με μια ανάγκη για σκανδαλώδη ειδήσεις στον Τύπο, που χαρακτηρίζεται από πτώση των πωλήσεων μετά τον Επταετή Πόλεμο. Εκδόσεις όπως η Courrier d'Avignon και η La Gazette de France κάλυψαν γρήγορα το θέμα, τροφοδοτώντας φήμες και κινητοποιώντας στρατιωτικές δυνάμεις. Οι σύγχρονοι αντιλαμβάνονταν το Θηρίο είτε ως λύκο, είτε ως εξωτικό ζώο ή μάγο.

Ανάμεσα στα πολλά ζώα που σκοτώθηκαν, δύο κανίδια υποψιάστηκαν ιδιαίτερα ότι ήταν το Θηρίο. Ο πρώτος, ένας μεγάλος λύκος, σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1765 από τον François Antoine, τον φορέα του τουφέκι του Louis XV. Ωστόσο, οι επιθέσεις επανήλθαν σύντομα. Στις 19 Ιουνίου 1767, ο Jean Chastel σκότωσε ένα δεύτερο ζώο στη La Besseyre-Saint-Mary, βάζοντας τέλος στις επιθέσεις.

Η πλειονότητα των ιστορικών αποδίδει τις επιθέσεις του Θηρίου σε αρκετούς λύκους που έγιναν ανθρωποφάγοι. Αυτό το φαινόμενο, αν και σπάνιο, έχει παρατηρηθεί πολλές φορές στην ιστορία. Ωστόσο, η βιολογική ταυτότητα των υπεύθυνων κανίδων εξακολουθεί να προκαλεί συζητήσεις, εντεινόμενες από τις αμφιβολίες σχετικά με την επικινδυνότητα του Canis lupus και την επανεμφάνιση του γκρίζου λύκου στη Γαλλία.

Ορισμένοι δοκιμιογράφοι υπερασπίζονται την ιδέα της αθωότητας των λύκων, προτιμώντας να κατηγορούν τον άνθρωπο και αντλώντας έμπνευση από τα έργα του Abel Chevalley και του Henri Pourrat, που αναφέρουν φόνους που αποδίδονται σε έναν σειριακό δολοφόνο. Ωστόσο, καμία απτή απόδειξη δεν επιβεβαιώνει μια τέτοια εγκληματική εμπλοκή.

Το Θηρίο του Gévaudan 3 Στη Lozère και στην Haute-Loire, πολλές τουριστικές τοποθεσίες γιορτάζουν τον θρύλο του Θηρίου του Gévaudan, εμπνέοντας πολλές φανταστικές έργα, συμπεριλαμβανομένων τριών ταινιών που γυρίστηκαν το 1967, το 2001 και το 2002.

Το 1763, μια σειρά ανησυχητικών επιθέσεων σημειώθηκε στο Dauphiné, περιγράφοντας ένα ζώο του μεγέθους ενός πολύ μεγάλου λύκου, με καφέ καμένο τρίχωμα και ουρά πιο μεγάλη από αυτή ενός κανονικού λύκου. Ορισμένοι συγγραφείς προτείνουν ότι μπορεί να είναι το ίδιο ζώο με αυτό του Gévaudan.

Οι πρώτες επιθέσεις στο Gévaudan αναφέρθηκαν τον Ιούλιο του 1764, με το πρώτο επίσημο θύμα, την Jeanne Boulet, που σκοτώθηκε κοντά στην Langogne. Οι επιθέσεις αυξήθηκαν, κυρίως στο δάσος του Mercoire. Ο Étienne Lafont, syndic της επισκοπής του Mende, έστειλε κυνηγούς, αλλά οι επιθέσεις συνεχίστηκαν. Στις 31 Δεκεμβρίου 1764, ο επίσκοπος του Mende απηύθυνε μια σοβαρή έκκληση για προσευχή και μετάνοια, γνωστή ως "το μανδεμέντο του επισκόπου του Mende".

Το Θηρίο του Gévaudan 4 Στις 12 Ιανουαρίου 1765, το Θηρίο επιτέθηκε σε επτά παιδιά στο Villaret. Τα παιδιά, γενναία, αντιμετώπισαν το ζώο και κατάφεραν να το απωθήσουν. Ο βασιλιάς πρότεινε να χρηματοδοτήσει την εκπαίδευση του Jacques Portefaix, ενός από τα παιδιά, για την γενναιότητά του. Η οικογένεια d'Enneval, μια οικογένεια κυνηγών, διεκδίκησε την αποκλειστικότητα των κυνηγιών και ζήτησε την απομάκρυνση του καπετάν Duhamel. Ωστόσο, οι κυνηγετικές τους προσπάθειες ήταν αναποτελεσματικές, και το Θηρίο συνέχισε τις επιθέσεις. Στις 8 Ιουνίου, ο François Antoine έφτασε στο Gévaudan για να βάλει τέλος στον τρόμο του Θηρίου.

Στις 11 Αυγούστου, η Marie-Jeanne Vallet πραγματοποίησε μια αξέχαστη πράξη βάζοντας το δόρυ της στο στήθος του Θηρίου, το οποίο έφυγε. Στις 16 Αυγούστου, κατά τη διάρκεια μιας γενικής κυνηγητικής εκστρατείας, ο Jean Chastel συμμετείχε σε μια κυνηγητική επιχείρηση με τους γιους του. Στις 29 Αυγούστου, ο Rinchard πυροβόλησε ένα ζώο που παρακολουθούσε νεαρούς βοσκούς, αλλά το Θηρίο διέφυγε.

Το Θηρίο του Gévaudan 5 Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο François Antoine σκότωσε έναν μεγάλο λύκο κοντά στην βασιλική αββαία των Chazes. Το πτώμα μεταφέρθηκε στη Saugues και διαμελίστηκε από έναν χειρουργό, επιβεβαιώνοντας ότι ήταν πράγματι το Θηρίο. Ωστόσο, οι επιθέσεις επανήλθαν σύντομα.

Στις 19 Ιουνίου 1767, ο Jean Chastel σκότωσε ένα μεγάλο ζώο που έμοιαζε με λύκο, βάζοντας τέλος στις επιθέσεις. Το πτώμα μεταφέρθηκε στο κάστρο του Besque και εκτέθηκε. Οι επιθέσεις σταμάτησαν οριστικά μετά από αυτό το γεγονός.

Το Θηρίο του Gévaudan έδρασε κυρίως σε μια περιοχή που αντιστοιχεί στο σημερινό τμήμα της Lozère, χαρακτηρισμένο από τις κοιλάδες και τα βουνά του, που είναι σε μεγάλο βαθμό καλυμμένα με δάση. Οι στατιστικές σχετικά με τα θύματα διαφέρουν, αλλά τα επίσημα έγγραφα αναφέρουν λίγο παραπάνω από 80 άτομα που σκοτώθηκαν, με περίπου 230 θύματα συνολικά.

Η οικογένεια Chastel, που προέρχεται από τη La Besseyre-Saint-Mary, έχει εισέλθει στην ιστορία του Θηρίου χάρη στον Jean Chastel, ο οποίος σκότωσε το ζώο τον Ιούνιο του 1767. Η φήμη τους είναι επίσης επισκιασμένη από κατηγορίες που έχουν διατυπωθεί εναντίον τους σε ρομαντικές αφηγήσεις.

Το Θηρίο του Gévaudan 6 Ο Jean Chastel, γεννημένος το 1708 και πεθαμένος το 1789, είναι γνωστός με το ψευδώνυμο «de la Masca». Είναι πατέρας εννέα παιδιών και εμφανίζεται τακτικά στα εκκλησιαστικά αρχεία ως γεωργός, ζυθοποιός και καφεντζής. Ο αδελφός του, Jean-Pierre Chastel, είναι καταδικασμένος σε θάνατο που έχει διαφύγει.

Το Θηρίο του Gévaudan 7 Ο Jean-François-Charles, κόμης του Morangiès, γεννημένος το 1728, έγινε μουσκέτης του Βασιλιά σε ηλικία 14 ετών. Κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, ανέβηκε στον βαθμό του συνταγματάρχη και διακρίθηκε στην Γερμανία. Μετά από πολλούς φυλακίσεις για χρέη, δολοφονήθηκε από τη δεύτερη σύζυγό του το 1801.

Ο Jean-Joseph, γεννημένος το 1745, άρχισε σταδιακά να αναλαμβάνει την καθοδήγηση των κυνηγιών κατά του Θηρίου του Gévaudan το 1765. Οργάνωσε την κυνηγητική επιχείρηση της 19ης Ιουνίου 1767, κατά την οποία ο Jean Chastel κατάφερε να σκοτώσει το Θηρίο.

Ο Gabriel-Florent de Choiseul-Beaupré, επίσκοπος του Mende από το 1723, έκανε μια δημόσια δήλωση στις 31 Δεκεμβρίου 1764, προτείνοντας ότι το Θηρίο είχε σταλεί από τον Θεό για να ενθαρρύνει τους κατοίκους να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους. Πέθανε στο Mende στις 7 Ιουλίου 1767, μόλις δεκαοκτώ ημέρες μετά το θάνατο του Θηρίου. Ο αββάς Trocellier, εφημέριος του Aumont-Aubrac, έπαιξε ενεργό ρόλο στην καταδίωξη του Θηρίου, οργανώνοντας πολλές κυνηγητικές επιθέσεις και περιγράφοντας το ζώο πολλές φορές στην αλληλογραφία του.

Το Θηρίο του Gévaudan παραμένει ένα σύμβολο τρόμου και μυστηρίου, ένας θρύλος που συνεχίζει να στοιχειώνει τα μυαλά και να τροφοδοτεί τη συλλογική φαντασία.

Παλιό ξενοδοχείο παραθερισμού με κήπο στην όχθη του Allier, L'Etoile Ξενώνας βρίσκεται στην La Bastide-Puylaurent ανάμεσα στη Lozère, την Αρντές και τις Σέβεννες στα βουνά του Νότου της Γαλλίας. Στη διασταύρωση των GR®7, GR®70 Δρόμος Stevenson, GR®72, GR®700 Δρόμος Régordane, GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Allier, GRP® Cévenol, Αρντέχως Όρη, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και ημερήσιες εκδρομές με ποδήλατο. Ιδανικό για μια χαλαρωτική και πεζοπορική διαμονή.