Πεζοπορία με Robert-Louis Stevenson στο Pradelles

Πεζοπορία με τον Robert-Louis Stevenson στο Pradelles 1 “Έκανε πολύ κρύο και παγωμένο και, εκτός από μια καβαλάρισσα και ένα ζευγάρι χωρικών, ο δρόμος ήταν μια θανατηφόρα μοναξιά σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Pradelles.”

Πεζοπορία με τον Robert-Louis Stevenson στο Pradelles 2 Μόλις θυμάμαι ένα περιστατικό. Ένα ζωηρό πουλάρι, που φορούσε μια καμπάνα στο στήθος, ορμούσε προς εμάς με μια βουτιά μέσα από όλη την έκταση των λιβαδιών, σαν ένα ον που ήταν έτοιμο να επιτύχει σπουδαία επιτεύγματα, και στη συνέχεια, ξαφνικά, αλλάζοντας γνώμη, η νεανική καρδιά του, γύρισε και απομακρύνθηκε καλπάζοντας όπως είχε έρθει, η καμπάνα του χτυπώντας στον αέρα. Για πολύ καιρό μετά, είδα τη Noble στάση του, ενώ είχε σταματήσει και άκουσα τον ήχο της καμπάνας. Όταν έφτασα στη μεγάλη οδό, το τραγούδι των τηλεγραφικών καλωδίων φαινόταν να συνεχίζει την ίδια μουσική.

Το Pradelles βρίσκεται στη πλαγιά ενός λόφου που κυριαρχεί στο Allier, περιτριγυρισμένο από πλούσιες βοσκότοπους. Μάζευαν τη νέα ανάπτυξη από παντού, δίνοντας στην περιοχή, αυτή την καταιγίδα του φθινοπώρου, μια ασυνήθιστη μυρωδιά του χόρτου. Στην απέναντι όχθη του Allier, το μέρος συνέχιζε να ανεβαίνει για μίλια στον ορίζοντα, ένα τοπίο μετά εποχής που είχε ξεθωριάσει και κίτρινο, με μαύρα σημάδια από τα δάση πεύκων και λευκούς δρόμους που στροβιλίζουν ανάμεσα στα βουνά, οι σύννεφα διασκορπίζουν μια ομοιόμορφη μωβ σκιά, λυπηρή και κάπως απειλητική, υπερβάλλοντας ύψη και αποστάσεις και δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση στις στροφές της κύριας οδού.

Η προοπτική ήταν αρκετά έρημη αλλά διεγερτική για έναν τουρίστα. Διότι τώρα βρίσκομαι στα όρια του Velay και όλα όσα έβλεπα βρίσκονταν σε μια άλλη περιοχή της άγριας, ορεινής και ακαλλιέργητης Gévaudan, που πρόσφατα είχε καταστραφεί από τον φόβο των λύκων.

Πεζοπορία με τον Robert-Louis Stevenson στο Pradelles 3 Οι λύκοι, δυστυχώς! όπως οι κακοποιοί, φαίνεται ότι υποχωρούν μπροστά στην πορεία των ταξιδιωτών. Μπορείς να περιπλανηθείς σε όλη την άνετη Ευρώπη και να μην γνωρίσεις μια περιπέτεια που να αξίζει αυτό το όνομα. Αλλά εδώ, όπου και αν έχεις βρεθεί, ήσουν στα σύνορα της ελπίδας. Ήταν, πράγματι, η γη της πάντα αξέχαστης Θηριώδους, του Ναπολέοντα Βοναπάρτη των λύκων. Ποιο ήταν το πεπρωμένο του. Έζησε δέκα μήνες σε ελεύθερη κατοικία στο Gévaudan και το Vivarais, καταβροχθίζοντας γυναίκες και παιδιά "και διάσημες βοσκοπούλες εξαιτίας της ομορφιάς τους". Καταδίωκε ένοπλους ιππείς.

Πεζοπορία με τον Robert-Louis Stevenson στο Pradelles 4 Τη συναντήσαμε, μεσημέρι, κυνηγώντας μια ταχυδρομική άμαξα και έναν ιππέα κατά μήκος του κυβερνητικού πεζοδρόμου, και η άμαξα και ο ιππέας έφευγαν μπροστά της με μεγάλη ταχύτητα. Ήταν περιζήτητη ως δημόσιος κακοποιός και το κεφάλι της είχε βάλει σε τιμή δέκα χιλιάδες φράγκα. Και όμως, όταν σκοτώθηκε και στάλθηκε στο Βερσαλλίες, ε, καλά! δεν ήταν παρά ένας κοινός λύκος και δεν ήταν και ο μεγαλύτερος, "αν και θα μπορούσα να πάω από πόλο σε πόλο", τραγούδησε ο Αλέξανδρος Πόπ.

Ο μικρός κοροϊδιστής αναστάτωσε την Ευρώπη· αν όλοι οι λύκοι είχαν μοιάσει με αυτόν τον λύκο, θα είχαν αλλάξει την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Elie Berthet τον έκανε ήρωα ενός μυθιστορήματος που διάβασα και δεν έχω καμία επιθυμία να ξαναδιαβάσω.

Βιαζόμουν να φάω το σνακ μου και αντέτεινα την επιθυμία του ξενοδόχου που με παρότρυνε έντονα να επισκεφτώ την Notre Dame de Pradelles "που έκανε πολλά θαύματα, αν και ήταν ξύλινη", και λιγότερο από τριάντα λεπτά αργότερα, καθοδηγούσα την Modestine κάτω από την απότομη κατηφόρα που οδηγεί προς το Langogne πάνω από το Allier.

Και στις δύο πλευρές του δρόμου, σε εκτενή σκονισμένα χωράφια, οι αγρότες εργάζονταν για την επερχόμενη άνοιξη. Κάθε πενήντα μέτρα, ένα ζευγάρι βαρέων βοδιών, με κρεμασμένα χείλη, τραβούσε υπομονετικά ένα άροτρο.

Είδα έναν από αυτούς τους ισχυρούς και ήρεμους υπηρέτες της γης να δείχνει ξαφνικό ενδιαφέρον για την Modestine και για μένα. Ο αυλάκωνας που έσκαβε οδηγούσε σε μια γωνία του δρόμου. Το κεφάλι του ήταν σφιχτά δεμένο στο ζυγό όπως οι καρυάτιδες κάτω από μια βαριά κομψότητα, αλλά μας παρακολουθούσε με τα μεγάλα ειλικρινά μάτια του και μας συνόδευε με μια σκεπτική ματιά μέχρι τη στιγμή που ο αφέντης του τον ανάγκασε να γυρίσει το άροτρο και να αρχίσει να ανεβαίνει το χωράφι.

Από όλα αυτά τα άροτρα που άνοιγαν τη γη, από τα βήματα των βοδιών, από κάθε γεωργό που, εδώ ή εκεί, έσπαγε με την τσάπα τους ξερούς θρόιστες, ο άνεμος μετέφερε μακριά μια ελαφριά σκόνη που ήταν συγκρίσιμη με έναν πυκνό καπνό. Ήταν μια ζωντανή, δραστήρια και λεπτεπίλεπτη αγροτική εικόνα και, καθώς συνέχιζα να κατεβαίνω, οι ψηλές γαίες του Gévaudan συνέχιζαν να υψώνονται μπροστά μου στον ουρανό.
Από το "Ταξίδι με έναν γάιδαρο στις Cevennes"

***

Πεζοπορία με τον Robert-Louis Stevenson στο Pradelles 7 Μια φορά κι έναν καιρό, στις καταπράσινες κοιλάδες που περιβάλλουν το Pradelles, υπήρχε ένας νεαρός βοσκός ονόματι Martin. Οι ημέρες του διαδέχονταν η μία την άλλη, με ρυθμό από το κελάηδισμα των πουλιών και το μουρμούρισμα του ανέμου στα φρύγανα. Ο Martin ονειρευόταν απομακρυσμένες περιπέτειες, άγνωστες γαίες και συναρπαστικές ιστορίες, αλλά η ζωή του ήταν εδώ, ανάμεσα στις αγελάδες και τους λόφους της πατρίδας του.

Πεζοπορία με τον Robert-Louis Stevenson στο Pradelles 6 Ένα ομιχλώδες πρωί, καθώς ο Martin καθοδηγούσε το κοπάδι του προς τα λιβάδια, μια σιλουέτα συνοδευόμενη από έναν γάιδαρο εμφανίστηκε στο δρόμο. Ήταν ένας άνδρας με ζωηρά μάτια, κρατώντας ένα βαρύ σακίδιο και ένα μπαστούνι. Ήταν ο Robert-Louis Stevenson, ο ταξιδιώτης συγγραφέας, που μόλις είχε φύγει από το Pradelles προς το Langogne.

Ενδιαφερόμενος, ο Martin πλησίασε και οι δύο άνδρες αντάλλαξαν μερικές λέξεις. Ο Stevenson, με την ευγλωττία και τον ενθουσιασμό του, μίλησε στον νεαρό βοσκό για τις περιπέτειές του, τα γραπτά του και την αδιάκοπη αναζήτηση της ελευθερίας. Ο Martin, μαγευμένος, απορροφούσε τα λόγια του, βλέποντας σε αυτόν τον άνθρωπο την ενσάρκωση των δικών του ονείρων.

Ο Stevenson, παρατηρώντας τη λάμψη στα μάτια του νεαρού, του πρόσφερε ένα τετράδιο. «Γράψε», του είπε. «Γράψε τα όνειρά σου, τις σκέψεις σου, και μια μέρα κάνε τα το ταξίδι σου». Ο Martin πήρε το τετράδιο, έναν θησαυρό πιο πολύτιμο από χρυσό, και υποσχέθηκε να ακολουθήσει αυτή τη συμβουλή.

Τα χρόνια πέρασαν και το τετράδιο του Martin γέμισε με διηγήματα και σχέδια. Δεν έγινε μόνο βοσκός, αλλά και φύλακας των ονείρων. Και όταν ήρθε η στιγμή, αποφάσισε κι ο ίδιος να ταξιδέψει, κρατώντας ένα μπαστούνι στο χέρι και μια τσάντα με όνειρα στην πλάτη, ακολουθώντας τα χνάρια του Stevenson και τόσων άλλων πριν από αυτόν.

Παλιό ξενοδοχείο παραθερισμού με κήπο στην όχθη του Allier, L'Etoile Ξενώνας βρίσκεται στην La Bastide-Puylaurent ανάμεσα στη Lozère, την Αρντές και τις Σέβεννες στα βουνά του Νότου της Γαλλίας. Στη διασταύρωση των GR®7, GR®70 Δρόμος Stevenson, GR®72, GR®700 Δρόμος Régordane, GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Allier, GRP® Cévenol, Αρντέχως Όρη, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και ημερήσιες εκδρομές με ποδήλατο. Ιδανικό για μια χαλαρωτική και πεζοπορική διαμονή.