Uitje in Lozère
|
Uitje in Lozère |
|
Ik had gehoord over de Cévennen als het paradijs voor wandelaars; een hoekje van Frankrijk waar de natuur nog intact was en de wandelpaden goed aangegeven, minder "sportief" dan in de Alpen of de Pyreneeën. Na wat onderzoek op internet, kon ik het pensionshuis La Bastide-Puylaurent niet missen, waar ik besloot om een paar dagen te verblijven.
Philippe, de eigenaar van L'Etoile, prijst de charmes van de kleine trein van Mende, zeer pittoresk, die ik neem voor de heenreis naar Belvezet via Chasseradès, en van daaruit kom ik te voet terug door het GR®7 te volgen.
Ik heb mijn tas nog niet ingepakt of mijn zeven-lands laarzen aangetrokken en bovendien ben ik verwikkeld in een uitgebreid gesprek met Patrick, een eenzame wandelaar op het Stevenson-pad, die mij vertelt over de beperkingen van het leven in Parijs en de maximale conditionering waar hij aan alle kosten aan wil ontsnappen.
Voor de zekerheid bestel ik bij Philippe een lunchpakket omdat het lijkt dat er in Belvezet geen winkels zijn en ik wil niet graag de 19 km terugwandelen met een lege maag.
De kleine trein doorkruist de weilanden en bossen langs de Allier tot aan Chasseradès, een ware herontdekking van het plezier om de trein te nemen in deze idyllische landschappen.
Aankomst op het station van Belvezet, waar twee gepensioneerde koppels hun schoenen aantrekken. Wandelaars uit alle landen, verenigt u! Ze kletsen, ze komen uit het Oosten en, als onderdeel van de grote familie van spoorwegwerkers, hebben ze het station gehuurd dat is omgebouwd tot een landelijke accommodatie. Ik prijs hen de verdiensten van L'Etoile, de charmes van de eigenaar, en de vele mogelijkheden voor wandelingen en culturele ontdekkingen in de omgeving. In ruil informeren ze mij dat er inderdaad geen kruidenierswinkel in Belvezet is en niets binnen 15 km; mijn picknick zal welkom zijn.
Moeilijke oriëntatie bij vertrek, gelukkig had Philippe mij het routekaartje gegeven bij het 25000ste kilometer, anders zou ik zeker op het juiste GR zijn vertrokken maar in de tegenovergestelde richting en 's avonds, verrassing, aankomen in Bleymard, tegenover Mont Lozère... Goed, ik vertrek vrolijk richting Chazeaux, praat weer met twee personen in hun tuin; en onderweg naar de toppen. Overigens, wees alert bij het doorkruisen van het dorp omdat het pad een stompe hoek maakt en de signalering slecht zichtbaar is. De weg stijgt, verandert in een pad en kronkelt tussen weiden omzoomd met kleine, met bloemen bedekte stuifhekjes van jeneverbes en de melancholische koeien kijken me naartoe.
Kent u het lied:
"In het mooie land van Cocagne,
hebben ze een spoorweg gebouwd,
die door het platteland loopt,
tussen twee rijen groene bomen,
op de telegraafdraden,
hebben de vogels zich gevestigd,
en de melancholische koeien,
grazen bij het spoorwegovergang."
Het pad komt uit op een kleine weg die je 50 meter volgt en dan neem je een opgaand onverhard pad tegenover je terwijl de weg een beetje naar links draait. De markering is zichtbaar bij de ingang. Eigenlijk moet je blindelings vertrouwen hebben, zo te zeggen, en doorgaan zonder ontroerd te raken op de hoofdweg door de nevenpaden te negeren totdat je bij een open plek aankomt.
Enkele herkenningspunten echter: op de top van de eerste klim, bij het benaderen van het beboste gedeelte, moet je zonder aarzeling linksaf slaan, 100 meter verder zie je een klein waterpunt rechts. Bij aankomst op de open plek, zie je snel aan je linkerzijde de Moure de la Gardille bekroond met een antenne. Geen geloof meer nodig, overal zijn er markeringen!
Maar dan, dat is mooi! We zijn op de kam. Voor het uitziende zicht, aan beide zijden, uitgestrekte beboste of open gebieden, dorpen in de verte in de dalen of op de heuvels, verder naar links de Monts du Velay, rechts de Vallei van de Allier met in de verte de eerste uitlopers van de Cévennen. En bovenal krijgen we als nieuwjaarsgeschenk een immense hemel, een sterke wind die de taal van het zwerven spreekt, die doet denken aan andere paden, aan andere meer innerlijke routes, voor ons die passagiers zijn op aarde. De grond is soepel, en we gaan op lichte passen voort in dit zo uitgestrekte decor waar het lijkt alsof geluk een te grote maat heeft.
Laten we teruggaan naar ons onderwerp, de markeringen zijn vers, geen zorgen, alleen soms schaduwen, bloemen en altijd deze ontsnappingen naar veranderlijke verre. Een goed uurtje wandelen in deze hoge landen, dan komen we een bebost gebied tegen, daarna is het de afdaling naar de vallei van de Allier. Tegenover kun je de abdij Notre Dame des Neiges zien op de Ardèche-helling. We vinden het Stevenson-pad terug dat gemeenschappelijk is met de GR®7 tot La Bastide-Puylaurent en haar mooie grote gastvrije vakantiehuis. Wanneer komt het volgende geluk! door Arlette Dupuis
Wandeltocht van 19 km naar La Bastide-Puylaurent 
Oud vakantiehotel met een tuin aan de oevers van de Allier, L'Etoile Gastenhuis bevindt zich in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, de Ardèche en de Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op het kruispunt van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72 en de GR®700 Régordaneweg (St Gilles), GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardèche Gebergte, Margeride en talrijke dagtochten in stervorm. Ideaal voor een ontspannen verblijf en wandelingen.
Copyright©etoile.fr
