Geschiedenis en erfgoed van het dorp Prévenchères
|
|
Geschiedenis en erfgoed van het dorp Prévenchères |
|
De etymologie van de naam Prévenchères gaat terug tot de middeleeuwen. De naam is verbonden met de kerkelijke geschiedenis van de regio, gedomineerd door de Abdij van Saint Gilles. De eerste bekende vermelding van Prévenchères, in de vorm van “Sancti Petri de Prevencheriis”, dateert uit een bul van paus Callistus II uit 1119, die het bezit van de abdij van Saint Gilles bevestigt. De naam kan dus afgeleid zijn van de aanwezigheid van een priorij of een kerk gewijd aan Sint Pieter (Sancti Petri) in de regio. Door de tijd heen is de naam geëvolueerd tot Prévenchères zoals we die vandaag kennen.
In de groene omgeving van Lozère staat Prévenchères als een wachter van de tijd, met zijn wortels diep verankerd in de middeleeuwse geschiedenis. De Régordane-route, een pad voor handelaren en pelgrims, doorkruiste deze gronden en verbond Puy-en-Velay met Saint-Gilles-du-Gard, het toneel van de daden van Willem van Oranje en een doorgang voor degenen die naar het graf van Sint Gilles of naar de Zwarte Maagd van Puy gingen.
De eerste bekende vermelding van de parochie St Pieter van Prévenchères vindt men in een bul van paus Callistus II uit 1119, die de bezittingen van de abdij van St Gilles bevestigt: "Sancti Petri de Prevencheriis cum villa" (St Pieter van Prévenchères en zijn domein).
Inderdaad, de parochie van Prévenchères dankt zijn oprichting aan de abdij van Saint Gilles ten zuiden van Nîmes, een juweel van spiritualiteit en kerkelijke macht, die zijn invloed uitbreidde, met zijn grote prior die de priester van Prévenchères aanstelde, vaak een geleerde monnik afkomstig uit zijn eigen klooster, die toen eigenaar was van het gehele gebied tussen Lot en Vivarais.
Deze aanzienlijke abdij in de Hoge Middeleeuwen bezat belangrijke kuddes schapen die de lange zomermaanden op de hoogtes van het zuiden van het Centraal Massief doorbrachten, gemakkelijk toegankelijk via het oude Régordane-pad. Zo werd er in Prévenchères een priorij opgericht met opeenvolgende annexen in Puylaurent. St Victorin van Villefort, St André Capcèze, Concoules, Cubières, St Jean de Chazorne, enz., annexen die later zelf parochies werden, afhankelijk van de priorij van Prévenchères.
Enkele families groepeerden zich rond de priorij om het land, dat door de monniken was achtergelaten, te cultiveren: de kern van de toekomstige parochie. In de eerste helft van de 16e eeuw veranderde het systeem van de commendam de relaties tussen de parochie en de prior die niet meer ter plaatse woonde. Hij liet de inkomsten van het domein en de tienden innen, en was verantwoordelijk voor het (sober) onderhouden van de monniken en de verantwoordelijke van de parochie. De kerk is gemeenschappelijk voor de religieuzen en de parochie; ze had dus op dat moment twee torens: de ene roept de monniken naar de diensten, de andere bepaalt het ritme van het parochieleven.
De gemeente viel onder het gezag van het versterkte dorp La Garde-Guérin, gelegen op ongeveer 900 meter hoogte en met uitzicht op de kloven van de Chassezac. Dit dorp, dat tot de mooiste dorpen van Frankrijk behoort, geniet van een uitzonderlijke geografische positie.
De kerkelijke dominantie was totaal, zowel op religieus als civiel vlak. In 1498 verplichtte een arrest van het Parlement van Toulouse Auguste Richard om de heer van Prévenchères voor 1700 gouden ecu’s te verkopen aan Bernard de Cénaret. Voor deze prijs had hij het recht om gerechtigheid te verlenen.
Ook in de 16e eeuw waren de godsdienstoorlogen een grote beproeving: in 1570 werden elf priesters en religieuzen in Prévenchères vermoord door Hugenoten die Langogne bezetten. Het prioraat en de kerk werden toen in brand gestoken. Het duurde meer dan vijftig jaar en de pacificatie van de regio om de schip en het prioraat te herbouwen, bijna in de huidige staat.
In 1721 veroorzaakte de pest grote verwoestingen langs het Chemin de Régordane. Prévenchères werd gespaard; op 16 oktober van dat jaar kwam de bevolking bijeen in het huis van rechter Bastide en formuleerde de belofte om 16 augustus van elk jaar te wijden aan een dag van dankzegging met een plechtige mis.
Dit "huis van de rechter" bestaat nog steeds met zijn vensters uit de 16e eeuw. Het was de residentie van de rechter die door de commendataire prior werd aangesteld en die via zijn tussenkomst de rechten van hoge, middelbare en lage rechtspraak over de parochie uitoefende. De zittingen vonden niet in dit huis plaats, maar in de open lucht onder de eeuwenoude linde die op het plein van de kerk staat en die toen tegen de muur van de begraafplaats was aangeleund.
De revolutie van 1789 was niet te gewelddadig voor de parochie, maar stelde door een herverdeling van de gronden in staat om belangrijke eigendommen van het prioraat (de beste gronden) vrij te maken waarvan de opbrengsten naar het buitenland gingen; dit maakte de economische en menselijke ontwikkeling van de jonge gemeente mogelijk. De huidige christelijke gemeenschap van Prévenchères is verbonden met de parochie van Villefort.
Een rechter, aangesteld door de heer, verleende gerechtigheid. Diegene die in 1736 diende heette Étienne Bastide. Zijn renaissancistisch huis, met zijn vensters met roedeverdeling, bestaat nog steeds op het dorpsplein.
De parochie St-Pieter van Prévenchères wordt voor het eerst genoemd in een bul van paus Callistus II uit 1119, die de bezittingen van de abdij van Saint-Gilles bevestigt. Tot het begin van de 16e eeuw bleef Prévenchères een eenvoudig prioraat dat afhankelijk was van de genoemde abdij. De bevolking bereikte een piek van 1.068 inwoners in 1831.
Hart van Prévenchères, de juridische geschiedenis komt tot leven rond een eeuwenoude linde, waaronder de rechters, in de schaduw van zijn ruisende bladeren, gerechtigheid verleenden. Het is niet zomaar een boom, maar een symbool van gerechtigheid en gemeenschap, geplant, zegt men, door Sully ter viering van de geboorte van de toekomstige Lodewijk XIII. Zijn robuuste stam en wijd uitgestrekte takken hebben de seizoenen en de eeuwen zien komen en gaan, en blijven een onverzettelijk ontmoetingspunt voor de inwoners.
Op een steenworp afstand staat de oude kerk uit de 12e eeuw, een juweel van de romaanse kunst, waarvan de kruisgewelf in de 17e eeuw werd herbouwd. Het koor, het kloppende hart van het gebouw, is een festival van granieten sculpturen, waar elk detail een in steen versteende gebed is.
De naburige kerken, zoals die van La Garde-Guérin of Puylaurent, delen dezezelfde architectonische taal, een dialect van graniet en geloof dat de regio in een stille broederschap verbindt. Ze zijn diepgaand gemarkeerd door de godsdienstoorlogen. Men vindt de sporen ervan op de noordelijke muur van de nave waar recente restauratiewerkzaamheden de oorspronkelijke architectonische decoratie hebben blootgelegd.
Het gewelf van de nave werd in de 17e eeuw herbouwd in een gebroken kruisvorm. De rijkdom van de decoratie is geconcentreerd in het koor en het transept, waarvan de structuur is samengesteld uit kolommen die zich groeperen in bundels die naar de vier hoeken vallen. De decoratie, gesneden in graniet, is zeer divers. De verlichting, geconcentreerd in het koor, is discreet en bevorderlijk voor het gebed. Glas-in-loodramen in grisaille zouden welkom zijn en de tristesse van het cementpleisterwerk van de binnenmuren verlichten.
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, Ardèche en Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr